LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Gedichten

19 mrt, 2011

ALS DE ZON ZO TRAAG

In de drukte was ik alles vergeten
maar de kamer bracht me terug
hoe ik sliep onder de kolibries
en danste als de horzel
ik wilde wel mijn schoenen zoeken
om naar de maan te lopen

De jaren met de honden
in een bos dat brulde als een metropool
o ik was gebonden aan een verre vriend
die lag te slapen onderin een fles
toch heeft hij me gehoord
mijn fluiten door de dikke lucht

In winkels gleed ik langs de schappen
Op het trottoir verloor ik al mijn geld
In dertien hoofden heb ik echt geloofd

Ik droomde in de kamer dat een lange auto
voor kwam rijden en ik werd geroepen
ik opende de deur en alles als de zon zo traag
begon ik te verdwijnen

LAATSTE WOORDEN

Als je zo blijft venten
met je kop onder je arm
o mijn vertekend ideaal
zal ik je met de gesel geven
en je ingepakt op zolder laten
ik word zo miezerig en misselijk
van die benen om je heen

Met gebruik van etalageruiten
gluurt men overal naar jou
terwijl ik onze zware tassen draag
als waren het twee opgeblazen
sufgeslagen teelballen

Nee dat is geen liefde meer
bovendien heb je me leeggezogen
ik noem die nachten in het noorden
toen de wijn van de daken ruiste
ik sliep alleen onder een grauwe hemel
terwijl jij en de kroonluchter
gouden beesten op de muren sloegen
dagenlang heb ik het water
van mijn onschuld moeten drinken

Nachten zoals deze
met jouw hoofd in tienvoud cirkelend
ik kan het niet meer aan
bind je krijsend in een zak
en fiets je naar de horizon

EEN MOOI STUKJE DROMEN

er gaat niets boven dromen
waarin je van planeten glijdt
achtervolgd over hekken klautert
en je moet die vis te pakken krijgen
maar verdomd hij is zo glibberig

dan een climax als een wervelwind
vlak voordat je wakker schrikt

ik ben gek op zulke dromen
daarom heb ik er zoveel

vannacht kon ik weer eens
uit stilstand leviteren
geruisloos gleed ik zonder gene
over alle plekken van mijn jeugd
en ook van jaren later

ergens in een soort kasteel
probeerde ik me vast te grijpen
aan een duizelend plafond

want zoals u wellicht weet
ik sterf van hoogtevrees

     Andere berichten

Kinderpoëzie (VIII)

Kinderpoëzie (VIII)

‘Waarom leest iemand geen gedichten? Omdat iedereen (en die iedereen heeft nooit gedichten gelezen) zegt dat gedichten moeilijk zijn, dat...

Haliastur

Haliastur (1964) is een recent pseudoniem. Leeft in Gent. Schrijft poëzie. Publiceerde onlangs op De Schaal van Digther, zeer binnenkort...

Kinderpoëzie (VII)

Kinderpoëzie (VII)

‘Waarom leest iemand geen gedichten? Omdat iedereen (en die iedereen heeft nooit gedichten gelezen) zegt dat gedichten moeilijk zijn, dat...