‘Kruinen van omgehakte bomen zijn altijd richels van stilte’, schrijft Christophe Vansteeland maar daar blijft het niet bij. Hij deelt ook ‘De vertrouwde voorkant van een eerste Volvo in het dorp’, de herinnering aan ‘de tijd, die rook naar Peter Stuyvesant en blote benen’ of ‘de visioenen van de halftijdse werker, die stilstaat op een roltrap’. Originele en sterke beelden.
Recensie van de bundel Persoonlijk geraakt van Sis Matthé (Levity Peters)
‘Je handen zeiden meer dan je kon’, dicht Betty Puttemans. Zo simpel kan het zijn de lezer te ontroeren, de kilte te verdrijven, de oneindigheid te omarmen. Herinneringen en toekomstbeelden maakt zij in pure eenvoud. ‘We leggen de kaarten van toen terug’ en ‘zweven als een gewoonte haastig voorbij’ maar staan af en toe stil bij deze poëzie.
‘De maanbrief wil aanmanen iets te doen, het leven te omarmen omdat het eindig is.’ Met haar persoonlijke gedichten in haar debuutbundel Maanbrief aan het getij wil Inge Nicole het menselijke tekort en onze sterfelijkheid belichten, maar vooral wil zij de lezer aansporen. ‘Wees vrijgevig en deel herinneringen uit.’
In de serie “favorieten van Meandermedewerkers” presenteert Peer van den Hoven zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters J.J. Slauerhoff, Konstantinos Kafávis en Marc van der Holst.