De dichter Marc Tiefenthal begon als postmodernist en brak heilige huisjes af, viel met de deur binnen in gesloten gehelen en zette het internet naar zijn hand. Hij is een eigengereide, bijwijlen cryptische en vaak cyclische dichter. Daarnaast vertaalt hij dat het een lieve lust is. Zo vertaalt hij zijn eigen gedichten maar ook die van anderen, zoals onlangs van ‘huldgedichten aan Charles Baudelaire of Poésies van de Lautréamont. Pom Wolff zegt ‘Tiefenthal is dada’!
Recensie van de bundel Het heterogeen van Elly de Waard (Maurice Broere)
De poëzie van Marieke Eggermont wil toegankelijk zijn en ontroering oproepen en hoewel het belangrijk blijft open te staan voor vernieuwing en actualiteit, blijft ze vaak traditioneel in haar uitvoering. Voor haar mag de tijd er lang over zijn gegaan, dan wordt het schijnbaar beter. Dat heeft ze met spullen, met mensen én met kunst. Verder bewaakt ze graag de focus op haar werk en niet op haar persoon.
Deze debutant plaatst woorden naast haar tere beelden en geeft ons zo een prachtig geheel aan emoties. In haar pas verschenen bundel doorloopt Denise Kamp op die manier haar leven en neemt ons bij de hand. De titel is heel toepasselijk “Jaarringen lopen”, een tocht die spontaan en associatief begon.
Recensie van de bundel Een kamer met een tafel en schrijfgerei van Ivo van Strijtem (Paul Roelofsen)