Een columnist heeft soms heel andere taken, zo moet Hans Franse vandaag moeite doen de dichter Lucien Trichaud veilig in zijn hotel te krijgen. Het werd de goede man allemaal iets te veel, ‘de poëzie van het bloeiende romantische leven, misschien een herinnering aan het meisje met de zwavelstokjes of een plots verlangen naar rozenverkopers langs de Boulevevards in Parijs’.
Dichter Paul Meeuws onderscheidt zich met prachtige beelden in zijn vloeiende landschapspoëzie. ‘De jaargetijden stapelen zich in ons op’, ‘Jongzijn groeide met ons mee als een verlaten nest’, zo herkent ieder mens zich en relativeert zijn bestaan. Zijn we niet als bomen? ‘Al moeten de wortels verzonnen, zomers bedongen, de takken woedend doorschud’, we zetten ons schrap tegen het eeuwige vallen.
Antony Samson wil met zijn poëzie het doodgewone grootser maken en zijn lezers stil laten staan bij situaties die zij vanzelfsprekend vinden. Het zijn de trage momenten die hem vaak op ideeën brengen. ‘Poëzie gebruikt taal om eerder de ziel dan het verstand aan te spreken. Het biedt je een andere ingang in het hoofd van de lezer, namelijk via het hart.’
Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend.
Het vierde antwoord komt van Maurice Broere.
Recensie van de bundel Driemaal daags een vers van Wim Meyles (Inge Boulonois)