Stefaan Pauwels maakt poëzie die in je hoofd verder gaat of zoals hij het dicht, “woorden die een spiraal van mineralen zouden maken als een kolk in een schelp”. Niet alleen zijn taal is mooi, het ritme danst, de thematiek is intrigerend. Het beeld van ‘dat nummer op een briefje, in mijn broekzak, tussen twee vingers’ blijft je bij.
Recensie van de bundel Het failliet van Arnoud van Adrichem (Peter Vermaat)
Rogier de Jong is dichterlijk gezien een kind van de Zestigers. Deze werden door Bernlef aan boord gehesen van het ‘nieuwe realisme’ en voor hem was Marianne Moore daar de voorloper en het boegbeeld van. Maar wie was Marianne Moore eigenlijk? ‘Haar helder parlando is de beste, zo niet de enige manier om de wereld om me heen te beschrijven’, zegt onze columnist.
Veel mensen kennen Bruinja wel als dichter en als Dichter des Vaderlands, maar weten niet dat hij een betrokken schrijfdocent is. Sterker nog: Bruinja’s eigen ontwikkeling is beïnvloed door zijn docentschap. Wat vindt hij belangrijk om mee te geven? Waar let hij op? Mirthe Smeets met Bruinja over zijn visies als docent.
Met een zin als “in de gespalkte tijd van deze nacht” of bij het noemen van de rijpe frambozen en de sneeuwwitte lakens, het dunne lange licht dat nog juist op tijd naar binnen glijdt en de wens van het thuiskomen van de afwezige, schetst dichter Jan van Peer een ontroerend beeld van verstild verlangen.