Het gedicht ‘Het kind’ van Hanny Michaelis ademt een existentialistisch levensgevoel dat gekleurd is door de Tweede Wereldoorlog, die bij het schrijven van het gedicht nog vers in de herinnering lag. In een droombeeld ziet de dichteres het kind dat de ‘wij’ uit het gedicht nooit zullen bezitten, spelen in de zon. Een analyse door Elly Woltjes en Joop Leibbrand.
Rik Wouters staat uitgebreid stil bij een gedicht van Paul van Ostaijen dat een en al stilstand ademt, een uiterst trage beweging. Met een hoofdrol voor de witregel.
Elly Woltjes en Joop Leibbrand staan stil bij ‘Wiegelied’ van Gerard Reve uit ‘Nader tot U. Een liefelijke titel voor een allesbehalve liefelijk gedicht. Het verhaalt over de worsteling van de schrijver met zichzelf, met zijn geloof, met God en mensen.
Voor de lezer van vandaag behoeft het gedicht ‘Dryade’ van Gerrit Achterberg de nodige toelichting. Al is het maar, omdat de titel met zijn mythologische connotaties een belangrijke sleutel tot het gedicht vormt. Elly Woltjes en Joop Leibbrand helpen de lezer op weg.
Het gedicht ‘Ver als de horizon ben je’ van Simon Vinkenoog is niet eenduidig te interpreteren. Volgens Elly Woltjes en Joop Leibbrand ontstaat de betekenis pas in het hoofd van de lezer: “maar alleen als die bereid is om net als Vinkenoog het experiment met de taal aan te gaan.” Een mooi voorbeeld van de vernieuwende poëzie van de De Beweging van Vijftig (1949-1954).