Na een onvoorziene relatiebreuk belandt schrijfster Elfie Tromp in een achtbaan van emoties. In ‘Victorieverdriet’ sleurt zij de lezer mee langs toppen en dalen. Een bundel ‘voor iedereen met gevoel in z’n donder’. Voor Tromp begint poëzie met ‘de spontane expressie van emoties’. Recensent Eric van Loo concludeert, dat het merendeel van de gedichten helaas niet veel verder dan dit komt, waardoor ‘Victorieverdriet’ een vluchtige bundel is gebleven.
Met veel plezier pakken wij op de vernieuwde Meandersite de draad van de klassiekers weer op. Het gedicht van Adriaan Roland Holst is een gelegenheidsgedicht, dat in de uitgave van zijn verzameld werk uit 2004 niet eens meer werd opgenomen. Ten onrechte, volgens Joop de Vries: ‘Dit eenvoudige maar indringende gedicht vertelt meer over diens diep verdoken heimwee dan menig wijsgerig traktaat ooit deed.’
In haar debuutbundel geeft Anne Meerbergen op delicate wijze aandacht aan verschillende aspecten van het moederschap. Dochter zijn van een moeder, zelf moeder worden, moeder zijn en het loslaten van de kinderen wanneer deze geleidelijk op eigen benen komen te staan. Johan Reijmerink las ‘een zoete bitterheid in deze weloverwogen verzen’, en concludeert: ‘Meerbergen heeft in deze debuutbundel haar eigen ervaringen over de ambivalente gevoelens tussen moeder en kind op een universeel niveau weten te brengen.’
Désanne van Brederode heeft als schrijfster sinds haar debuut in 1994 zeven goed ontvangen romans op haar naam staan. Na ruim 20 jaar waagt zij zich voor het eerst aan de poëzie, of beter gezegd: brengt zij haar poëzie na enige aarzeling naar buiten. Recensent Eric van Loo ervaart haar gedichten vaak als breed uitgesponnen en redenerend, maar vindt ‘Verzonnen grond’ toch een interessante bundel geworden, mede door de onbevangen manier van poëzie schrijven.
‘Houdingen’ is de vierde bundel van de veelbekroonde Vlaamse dichteres Sylvie Marie. De schets op de voorkant roept bij recensent Laura Demelza Bosma vragen op: ‘Duwen deze twee mensen elkaar weg of trekken ze zich juist naar elkaar toe? Is het aantrekken of afstoten?’ De gedichten en personages in ‘Houdingen’ lijken hetzelfde te doen in fijngevoelige sfeertekeningen die variëren van snoeihard tot licht absurd.