Joop de Vries over ‘Huishoudkunde’: Temmerman is erin geslaagd in zijn nieuwste bundel een wereld te scheppen waarin de behoefte van de mens zich te kunnen terugtrekken in een veilige schuilplaats manifest wordt. De gulzigheid van de tijd, die jacht maakt op het leven en de moderne mens alsmaar op de hielen zit, hem als prooi opjaagt, is de tol die hij betaalt voor de duizelingwekkende voor(ui)tgang.’
Johan Reijmerink las voor ons ‘Genadeklap’, de nieuwe bundel van Willem Jan Otten. Hij laat zich meevoeren op de zoektocht van de dichter: ‘Net als de religie reikt de poëzie naar wat onbegrepen en onverklaarbaar is.’ Mysterieuze gedichten als ‘na sluitingstijd’ en ‘de veerman luidt de bel’ worden met aandacht gelezen: ‘Op het snijvlak van droom en werkelijkheid weet Otten ons de ogen te openen voor wat groter is dan wijzelf zijn.’
Het sonnet ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief’ is één van de bekendste gedichten van Pieter Corneliszoon Hooft (1581-1647). Al is het maar, omdat de letterkundigen elkaar hierom meermalen in de grijze haren vlogen. René Leverink blaast het stof van de letters, en treft een kunstig en klankrijk gedicht aan, waarmee P.C. Hooft (jawel, van de latere dure winkels) zijn jonge geliefde of in ieder geval zichzelf het hoofd behoorlijk op hol bracht.
Met ‘Lopen op los zand’ hebben Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Pinnoo, Hilde Van Cauteren en Ann Van Dessel een groot aantal bijzondere en goed leesbare gedichten over een moeilijk onderwerp geschreven. Vrijwel alle facetten van de ziekte komen aan bod. Het wordt nergens sentimenteel, omdat alle gevoelens die kanker teweegbrengt er mogen zijn. Verdriet, pijn, medeleven, woede en zelfs rancune. Reden genoeg voor Eric van Loo om deze bundel een jaar na zijn verschijning alsnog te bespreken.
Dit voorjaar was Lieke Marsman writer-in-residence bij het Tilburgse Literatuur Festival. Zij zou een boekje schrijven over de stad en haar ervaringen aldaar. Het liep volstrekt anders. Haar slepende schouderklachten bleken veroorzaakt te zijn door een vuistgrote tumor. Een paar dagen na het festival ging zij onder het mes, en tijdens het opkrabbelen schreef zij toch nog een boekje. Een briljant betoog volgens recensent Eric van Loo. Over hoe een ziek lichaam zich verhoudt tot een zieke wereld, in één essay en twaalf gedichten.