Wibo Kosters nam op een bijzondere manier afscheid van zijn stadsdichterschap in Deventer. Geen bundel op papier, maar gedichten op vinyl. De samenwerking met andere artiesten bracht een nieuwe laag aan in zijn werk. Kosters benadrukt zo het belang van poëzie als verbindend element, zowel tijdens als na zijn stadsdichterschap. Eric van Loo las en luisterde met veel plezier naar ‘Wegenkaart’.
Kamiel Choi las met veel plezier ‘Alle gedichten’ van Frank Koenegracht. “Dit is een fascinerend, eigengereid, en springlevend oeuvre dat, omdat het zichzelf en de wereld niet te serieus neemt, ons trakteert op mokerslagen van inzicht in de menselijke conditie.” Absurde associaties, verstilde observaties, ingetogen elegieën en epigrammen: herleesbare poëzie.
Zoals in zoveel gedichten van Chr. J. van Geel speelt de natuur een grote rol in het hier besproken ‘Lichtval’. Geen eenvoudig gedicht. Van Geel kan vaak kort van stof zijn, hoewel hij zijn taal hier minder heeft ingedikt. René Leverink blaast de regels nieuw leven in.
Dit voorjaar verscheen ‘Tachtig. Zijn mooiste gedichten’, samengesteld ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Victor Vroomkoning. Het lezen van de 120 gedichten werd door Eric van Loo ervaren als een bescheiden avontuur: de dichter blijft vaak wel erg dicht bij huis. Een erotisch uitstapje en een veranderend perspectief met het ouder worden zorgen voor de broodnodige afwisseling.
Vijftig jaar na haar debuut brengt dichter en beeldend kunstenaar Lucienne Stassaert (Antwerpen, 1936) met ‘Intermezzo’ een zorgvuldig samengestelde en mooi verzorgde bundel uit. Eric van Loo is onder de indruk van de gedichten van de oudere dichteres: “Niet altijd door het poëtisch gehalte, maar wel door het nietsontziende zelfonderzoek dat in deze verzen is neergelegd.”