In de door Mereie de Jong samengestelde bundel ‘Vertalersweelde – Charles Baudelaire’ ‘kan het grootste gedeelte van de gedichten ermee door, maar zijn er niet echt uitschieters naar boven of beneden te vinden’, aldus recensent Peter Vermaat. De spanning tussen te bewaren betekenis en onvertaalbare evocatie wordt volgens Vermaat in deze bundel niet bevredigend opgelost.
‘Het Liegend Konijn’ bestaat twintig jaar. Oprichter en redacteur Jozef Deleu heeft de Nederlandse poëzie een nauwelijks te overschatten dienst bewezen door in zijn tijdschrift meer dan vijfduizend nieuwe gedichten op te nemen van meer dan vierhonderd dichters, rijp en groen. Je krijgt een goed overzicht van wat er gaande is – op papier tenminste. Een recensie van Hans Puper.
Door velen is er naar uitgekeken. Machiel Pomp’s ‘Het kind met het badwater’ is een imposante bundel van zo’n 120 light verses, de oogst van vijf jaar. Het niveau is zoals je mag verwachten van een dichter die twee maal het Nederlands Kampioenschap Light verse won. Een recensie van Inge Boulonois.
In de twintigste dichtbundel van Elly de Waard, ‘Meestal tussen bomen’, vindt recensent Herbert Mouwen gedichten die traditioneel en zelfs klassiek van vorm zijn, maar weinig verrassend te noemen zijn. ‘De bundel van De Waard is zeker de moeite van het lezen waard, al zal de kritiek van lezers kunnen zijn dat de thematiek van haar gedichten niet vernieuwend is en dat deze geen aansluiting vindt bij de poëzie van deze tijd.’
Hettie Marzak ziet in Liesbeth Aerts een dichter met hart voor haar leerlingen en ze wenst elke leerling zo’n lerares. In de bundel ‘Gletsjertongen’ vindt Marzak een dichter die ‘geen moeite heeft zich in te leven in elk van haar leerlingen’ en die ‘een goed oog en een goed hart heeft voor haar leerlingen, zowel in groepen als individueel.’