Auteur archief: Jinze de Klerk

Vandaag besteedt Peter Vermaat in een tweeluik aandacht aan Lucebert ‘vaarwel – achtergelaten gedichten’ en aan Hendrik Marsman ‘Ik die bij sterren sliep – Verzamelde verzen’. Lucebert, voorman van de Vijftigers, wordt beschouwd als een van de grootste Nederlandstalige dichters van de twintigste eeuw. Marsman geldt als de belangrijkste Nederlandse vertegenwoordiger van het expressionisme in de vooroorlogse poëzie. Peter Vermaat: ’’Deze beiden zijn zonder twijfel de ware dichters des vaderlands. Juist omdat ze boven alles verrukt waren van taal en bij dat ‘vaderland’ zo hun bedenkingen hadden.”

De nieuwe bundel ‘In mijn mand’ van de Dichter des Vaderlands Lieke Marsman prikkelt de verbeelding van recensent Kamiel Choi: ‘Het voelt alsof je een goed gesprek voert met een vriendin die intensiever heeft geleefd en daar nauwkeurig over kan vertellen. De bundel is een grondige zelfreflectie over de eindigheid van het bestaan. Een nauwkeurig gecomponeerde hartenkreet dooraderd met mooie en verrassende poëtische observaties.’

Recensent Maurice Broere vindt in de met zorg vormgegeven bundel ‘Dichter bij HB’, uitgegeven door het Instituut voor Hoogbegaafdheid bij Volwassenen, vijftig gedichten die naar vorm en inhoud ongelijk zijn van kwaliteit: ‘literair gezien is het spelden zoeken in een hooiberg’ en: ‘Hoogbegaafdheid is geen garantie voor de productie van goede poëzie.’ Toch ziet hij gelukkig ook enkele mooie verzen met universele thema’s en identificatiemogelijkheden voor iedere lezer.

Johan Reijmerink over de complexe, exuberante bundel ‘Ontbinding’ van Piet Gerbrandy: ‘Hij
presenteert het als een innerlijke reis waarin hij zich tracht vrij te maken van alles wat hem
in de hedendaagse werkelijkheid bindt, vastzet, opeist, fascineert, ontmenselijkt en
weghoudt bij zijn bestemming een dichter te zijn en zich volledig open te stellen voor zijn
dromen. Zijn wellustig dichterschap is voor hem ontbinden en terugkeren naar de bron van
zijn later zijn.’

De nieuwste bundel van Sacha Blé, ‘Langzame Zon’, vraagt veel van de lezer volgens recensent Herbert Mouwen: ‘Te veel moet de lezer aan het werk met gedichten die uit een stapeling van begrippen bestaan.’ Ook het voortdurend moeten bladeren naar verklarende ‘Aantekeningen’ maken het lezen een uitdaging voor de lezer. Toch levert dit harde werken soms wel mooie ontdekkingen en boeiende gedichten op. Mouwen ziet in vergelijking met eerder werk van Blé een poëtische ontwikkeling die voor de dichter niet verkeerd is, maar het voor de lezer wel moeilijker maakt.