Gedichten

Mark de Kok Psalm Onderweg naar azuur springt er iets op rood, ineens ben ik een blatend schaap te midden van een kudde. Het is heet, ik heb dorst. Een gordel snoert me om mijn borst, ik moet hier weg en gauw. Ik blaas en snauw en dring me naar de voorgrond. De herder komt al aangesneld en noemt me bij mijn naam. Ik volg hem naar een bank in de schaduw van de palmen. Hij is mijn vader, mij zal niets ontbreken. Hij zal mij leiden naar de plaats, waar hij zijn messen slijpt. Als ik straks geschoren ben, ga ik me baden bij de bron in de rode avondgloed.

Laurens Hoevenaren Eigen weg Het was een bloeddoorlopen droom in niemandsland die men wel heeft als men verzuimt het lot te volgen: hij wilde nog naar Ameland om vuur te maken op het strand met stokjes en wat stro, en rauwe oesters eten. Het was een droom als opgeschuimde melk die lippen en de tong verbrandt, zijn schubbig lijf een overspannen draak die nooit gedoofd in onversleten maagdenschoot tot stokvis was verdroogd. Zelfs in zijn dromen was hij figurant en doodgeboren, onzichtbaar buiten spel en ook zijn dood zou niemand storen: in zee ontbindt men snel.

Jos Versteegen Kikker gooit handgranaat 1 Een manufacturenzaak in Oost, groot gezin, met een broer sliep ik in het schuurtje. De muizen, steeds. Vliegende muizen, zeiden wij. ’s Ochtends in je hemd door het gras naar de gootsteen in de keuken. De buurman had een kolenhok. In onze tuin wrikte ik een plank los, onderaan, dan schepte ik wat kolen weg, niet veel, hij mocht de voorraad niet zien slinken. Als je geen plezier had, lag het aan jezelf. Veel op straat, laat op school. De Berlagebrug stond open – de broeder zei het eerder nog dan wij. Lachen, streken, kleine rottigheid. Scheldnamen, elke jongen. Ik was Kikker.

Milagros López “Wat zag je in mij?”, vraag je Ik kijk naar je, zeediep. Ik daal af in je vijver en kom boven met vragen, geheimen die waarheden zijn. Ik ben de onzichtbare draad gevolgd die uit je buik ontsprong en kwam mijzelf tegen. Ik heb me vastgeklampt aan je licht ben opgegaan in jouw kracht. Ik, ik heb naar je gekeken en de helderheid gezien die zeemeerminnen verwart.