Meandermagazine

Een gesprek met een van de auteurs van het poëziegeschenk 2023, Hester Knibbe, in het kantoor van Poetry International. Natuurlijk over vriendschap, literaire vriendschap als samen-schrijven, elkaars eerste lezer zijn, het accepteren van elkaars eigenaardigheden en rafels, schrijfvreugde en blokkades, hoofdlettergebruik en zelfbehoud, vriendschap als tegengif voor de sfeer van polarisering in de samenleving.

De tweede bundel van Margiet Westervaarder, 'Wiggelied', is een wrange bundel met hard, direct en confronterend taalgebruik. Geen lieflijk wiegelied, maar een wig, gedreven tussen mensen en een gezin. Thema’s als angst, geweld, eenzaamheid en dreiging kenmerken deze bundel. ‘Haar gedichten lijken met harde klappen uit steen gehakt’, aldus recensent Hettie Marzak, die stoot na stoot krijgt van deze gedichten, maar dat niet erg vindt. ‘Margriet Westervaarder kan haar eigen bestaansrecht in de poëzie opeisen.’

Het thema van deze poëzieweek is ‘Vriendschap’. Op deze Gedichtendag een selectie vriendschapsgedichten samengesteld door dichter, schrijver Margreet Schouwenaar. Werk van onder andere Edward van de Vendel, Theo Olthuis, Bart Moeyaert en Elly de Waard.

Tsead Bruinja is de samensteller van ‘De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie. 101 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu.' Æde de Jong aan het woord: ‘Het is jammer dat de kwaliteit van de bloemlezing onder de ideologie van de samensteller moest lijden: de taal en afkomst van een dichter leken vaak belangrijker dan de kwaliteit van de gedichten. Dat levert een politiek correcte, maar middelmatige bloemlezing op.’

Stefan Polakiewiez schreef een column over de Antwerpse dichter Hugues C. Pernath die in 1961 de Arkprijs van het Vrije Woord kreeg en zei ‘Een prijs bewijst geen talent. Het is een toevallige erkenning door een toevallig aantal mensen die toevallig zijn samengebracht.’ Letterkundigen Herman Teirlinck en Karel Jonckheere en gangmaker bij het Pernath-Fonds, Joris Gerits hierover aan het woord.

Marc Bruynseraede bespreekt de nieuwe bundel, ‘Ongevraagd advies’, van Ester Naomi Perquin in een longread: ‘Vanaf het eerste gedicht word je met de neus op de ongrijpbare, onuitputtelijke werkelijkheid gedrukt. Altijd blijven er vragen open. Altijd blijven mensen en situaties onvoltooide symfonieën die je met nieuwe vragen, gissingen, desillusies, gramschap of een portie fantasie moet aanvullen. Overal weet de werkelijkheid wel een booby trap te leggen, zodat je er, als nietsvermoedende burger, reddeloos intrapt.'