Meandermagazine

Over dichters zei Jacques Hamelink: ‘Zoals het grote heimweedier walvis in zijn vet de resten van achterpoten bewaart, zo beschikken wij over een verborgen vleugel’. Een goede lezer beschikt over de andere, alleen samen kunnen zij vliegen. En een bekwaam criticus geeft een helder zicht. De column van Hans Puper.

Fred Tak bespreekt 'Over de eerbied I' van Ida Gerhardt (1905 - 1997), een gedicht met rijm, metrum en plechtige woorden. Een gedicht over zaaien en ontkiemen en eerbied.

In ‘Twee uur per maand kom ik van je houden’ dicht Luc C. Martens over gevoelige familiezaken. Peter Vermaat bespreekt de bundel en merkt op: ‘’De onderwerpen waarover Martens in deze bundel schrijft, lenen zich gemakkelijk voor sentiment en de dichter slaagt er lang niet altijd in om dat op afstand te houden. Door de werkelijkheid ‘mooi’ te beschrijven krijg je niet vanzelfsprekend poëzie: een gedicht gaat zelden schuil in de gebeurtenis alleen.’’

Voor Erik-Jan Hummel is het ‘niet zo belangrijk om herkenbaar te zijn, maar dit kan onderdeel zijn van de brug die een dichter richting de lezer moet bouwen, en ik kan hopen dat een lezer zich herkent in mijn ‘stem’, dan wel die van de ik-figuur.’ Hij zou graag meer praten over poëzie, niet alleen over zijn eigen gedichten.

‘Ik zag een Datsun staan’ is debuutbundel van Christophe Vansteeland. Er staan pareltjes van gedichten in deze bundel. Vansteeland schrijft concreet en beeldend. Helaas zijn niet alle gedichten van dit niveau. Sommige missen gelaagdheid en blijven steken in een observatie, andere worden opgehangen aan een paar poëtische zinnen. Vansteeland heeft potentie, dat moet gezegd worden, maar dit debuut komt te snel. Een recensie van Janine Jongsma.

Deze dichter, zegt de redactie, lijkt te dichten op leven en dood, is to-the-point als een klap in je gezicht. En de gedichten eindigen ook in plaats van dat ze gewoon ophouden - een subtiel maar wezenlijk onderscheid. Patrick La Chal heeft antwoord gevonden op ‘wat met je verzen horen wij je denken’ en hoe…