In haar debuut gaan alle gedichten over afstand, zowel in tijd als in ruimte, en het verlangen die op te heffen. Met haar eigen stem verbindt Dorien Dijkhuis zich met de wereld. Haar poëzie wordt door klank en ritme voortgestuwd en kent nieuwsgierigheid, lichtheid, speelsheid en magie maar ook eenzaamheid en onkenbaarheid. Poëzie is daar hét middel bij uitstek tegen.