Astrid Dewancker vermoedt dat dichters anders naar de wereld kijken maar daarvan is ze niet zeker. Schrijvende ontdekte ze dat ze veel kon vertellen met weinig woorden. Haar debuutbundel is het zetten van een punt en dit punt is gelijk het begin van iets anders. De lezer houdt ze aan haar zij, hij wandelt mee, schrijft soms mee, maar hij mag niet storend of dominant zijn.