Ik zou niet weten, zegt Harmen Malderik, wat ik zou moeten als ik niet zou kunnen fietsen, wandelen, enzovoorts. Het is voor mij zelfs belangrijker dan schrijven. En als hij schrijft voelt het alsof hij op zijn racefiets zit, in cadans. Hij maakt geëngageerde sportgedichten die tegenwicht moeten bieden, want, zo zegt hij, het ethisch gehalte in de sport is bedroevend.