Het debuut van Jérôme Gommers is enthousiast onthaald. Met zijn gedichten wordt de lezer, en de dichter zelf, door elkaar gerammeld. Daarbij is er bij hem een voortdurende spanning tussen het verlangen ‘het nu eindelijk eens precies zo te zeggen als het is’ en het verlangen om de grenzen van het idioom te overschrijden, iets nieuws te bereiken, buiten het grit te raken, de ingewanden te laten spreken.