Pom Wolff schrijft over ‘dat pareltje’: liefde, en alles dat daarin zit: leven, verlangen en de dood. Hij neemt elke vorm van poëzie zeer serieus en ook de bijverschijnselen. Aan de waarheid of de werkelijkheid mag de dichter sleutelen om de kracht van de taal te dienen. Hij heeft niks met geloof noch met moralisme.