In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achtendertigste gesprek, met Paul Bezembinder. Over Meander als thuishaven maar Nederlands niet langer een cultuurtaal en laaggeletterdheid en ontlezing het cultuurbeleid, over bezuiniging en tekort, eenzaamheid en ontreddering, het eeuwigdurend tijdloos nu maar ook over de illusie die hij graag koestert: dat poëzie er altijd al geweest lijkt te zijn.