Edith de Gilde werkte van 2000 tot 2002 mee aan Meander. Ze hielp mee aan het beoordelen van de gedichten en redigeerde teksten. Ook was ze de gastvrouw bij een aantal geslaagde vergaderingen die werden gehouden in haar toenmalige yogastudio. Anno 2010 is ze nog volop bezig met poëzie.
Ze kiest een van de twee gedichten die Aard-Jan Quaak (1968-2008) in Meander publiceerde. Ze zegt "Het had ook het andere kunnen zijn. Bij leven was internet zijn medium, van een bundel kwam het niet. Die is wel in de maak, las ik. Ik hoop dat hij er komt."
Jó Momba
Momba schuift de stoelen aan met
liefde voor de vloer. Ze droogt
wat tranen her en der en lacht
de spoken weg. Er is een kier
die zij niet kent, ik houd haar
in de smiezen. Ik schrijf gehurkt
met rode pen, ik moest die kleur
wel kiezen, want het bloed van
alledag stroomt door haar lichaam
als wild water. Woestijnen van
verveling spoelen protesterend
weg. Mijn boek moet af, in rood
geschreven, over deze vrouw. Ze
is zo allemachtig goed in leven.