Meandermagazine
Ingmar Heytze, liefde, waan en werkelijkheid
Poëzie vindt bij Ingmar Heytze haar oorspronkelijke plaats terug als woorden voor muziek. Zelf was hij het liefst een musicus als Paul Mc Cartney geweest, muziek makend bijna achteloos, speels. De discrepantie tussen het ik en de tijd gaf Heytze ook heel knap vorm in zijn theatermonoloog ‘De Wanen’. Er zijn weinig dichters, die de spankracht van hun taal zo kunnen tonen.
Steven Van Der Heyden
Hoe verleng je de horizon en haal je de bodem uit de dagen? Dichter Steven Van Der Heyden doet dat met poëzie. Zijn rustige, weloverwogen gedichten hebben toekomst in zich, verheugen zich, bevragen de wereld, zorgen voor, ‘Op een dag zullen de bomen de straat heroveren / de wortels samenspannen, hun duivels / ontbinden en het asfalt breken.’

Esohe Weyden - Richtingloos navigeren
Marc Bruynseraede vindt dat de nieuwe bundel van Esohe Weyden, ‘Richtingloos navigeren’, een goed gestructureerde bundel is: ‘De gedichten lezen lekker, al roept de verstaanbaarheid wel eens wat vragen op. De thematiek is overwegend ik-gericht. De dichteres voert een gevecht met de taal en met zichzelf om in het reine te komen met een thematiek die haar toch overstijgt, in een nogal schimmig-intellectualistisch getint gedachtenspel.’
Interview René van Densen
René van Densen is dichter omdat iets zich aandient en opdringt, door- en doordringt. Zijn bundels zijn willekeurige momentopnames die in chronologische volgorde in die bundel zijn beland. Het zijn kleine souvenirs uit het dagelijks leven. Hij schrijft niet voor de gemiddelde poëzierecensent en is meer bezig met het maken dan met het aan de man brengen. Marc Tiefenthal in gesprek.

Frans van Deursen - Voor jou en jou alleen / Shakespeare De Sonnetten
Om de sonnetten van Shakespeare te vertalen, moet je van goeden huize komen. Frans van Deursen wilde de sonnetten toegankelijker maken voor het grote publiek en vertaalde ze zelf. Dat de originele Engelse tekst ontbreekt is echter onbegrijpelijk. Van Deursen gaf zichzelf de opdracht om het rijmschema en het metrum trouw te blijven en dat is gelukt, maar de inhoud lijdt hier danig onder. Een longread van Peter Vermaat.
What’s in a name?
Romain John van de Maele laat stellingen en tegenstellingen met elkaar botsen en veroorzaakt een kleine storm in een glas water. Zo maakt hij duidelijk dat categorische uitspraken over de gedachtewereld en poëzie altijd aan het wankelen kunnen worden gebracht, en ze hoeven niet eens zo fundamenteel te zijn als ‘In den beginne was het Woord’.