Hettie Marzak is onder de indruk van ‘Waren we dieren’, het debuut van Dorien Dijkhuis: ‘De hele bundel ademt een sfeer van vergankelijkheid, van vluchtigheid en toevalligheid.’ Daarbij zijn de emoties met opzet klein gehouden: ‘het is aan de lezer om betekenis toe te kennen aan de subtiele beschrijving van zware gebeurtenissen. Dit schijnbaar onachtzame vermelden van ingrijpende zaken is één van de sterke kanten van deze dichter.’

Peter Vermaat is overdonderd door ‘Momentums laadklep’ van Jérôme Gommers: ‘Deze poëzie maakt dat je niet met rust gelaten wordt en zelfs de overgang van de ene pagina naar de andere blijkt soms een nieuwe wagon van een langsrazende trein. Misschien is de beweging door heel de bundel heen het beste te vergelijken met een val in het oneindige, waarin vooral de ervaring van die vallende beweging allesoverheersend is. De trein van hier naar nergens staat gereed om in te stappen. Een kaartje is niet nodig. Binnen houdt broeder Jérôme zijn wake en deelt uit.’

De carrière van Frédérique Spigt kent een bijzonder verloop. Afgestudeerd als grafisch kunstenaar brak zij door als zangeres, aanvankelijk van Engelstalig repertoire. Later schreef en zong ze haar eigen Nederlandse teksten. In 'Misantroop' ontdekt ze zichzelf als dichter, en zien we ook de beeldend kunstenaar terug. Recensie van Eric van Loo.

In de tweede Poëzie Kort van dit jaar bespreken we vier bundels: Bloemlezing – Kus of ik zoen (Ernst Jan Peters) Helma Snelooper – Opvouwbaar bos (Janine Jongsma) Willem Thies – Schoon (Ernst Jan Peters) Ton van ’t Hof – Waar tijd al niet goed voor is (Janine Jongsma)

Maurice Broere bespreekt ‘Reis naar de eilanden’ van Pieter Sierdsma: ‘Een bundel om heerlijk bij weg te dromen in mooi verwoorde observaties. Het individuele zit voornamelijk in de particuliere observaties. Die maken de eilanden door de dichterlijke taal wel zeer toegankelijk. Een diepere betekenis hoeven we, denk ik, niet te zoeken; gewoon genieten van de opgeroepen beelden en laat je wegdromen in de sfeer.’

Taalpodium Emmen bracht de Light Verse-bundel ‘Lichtvoetig III’ uit, een selectie uit de beste inzendingen voor het Nederlands Kampioenschap Light Verse-dichten 2019. Hans Franse genoot van de onverwachte taalvondsten, de scherpe pointes en de subtiele humor. Al blijkt ook uit het gedicht van winnaar Christian Abbing dat de grens tussen light verse en serieuze poëzie soms moeilijk te trekken is.

Janine Jongsma over ‘De wereldreis van lijn 11’ van Hans Franse: ‘Dit is heimwee- poëzie waarin we met de dichter meereizen door zijn geliefde Frankrijk en Italië. Franse is een scherp waarnemer van zijn omgeving en schildert met woorden een sfeerbeeld. Hij schrijft in het vrije vers, parlandopoëzie, maar zonder veel kenmerken van poëzie. Het poëtische gehalte van zijn gedichten moet écht omhoog.’

Recensent Herbert Mouwen bespreekt ‘Hoofdkwartier’ van Sabine Kars: ‘Het is een verrassende uitschieter in het aanbod van dichtbundels van 2019 met hoge kwaliteit. Het is een dichtbundel met een heel persoonlijk taaleigen van de dichter, met gedichten die registreren en niet inspelen op allerlei emoties of sentimenten oproepen. Het zijn knap geschreven gedichten.’