Recensies

Iris van de Wetering zegt dat ze zelden zo’n uitdagende bundel heeft mogen interpreteren als de ‘De harmonie der scheuren’ van Samuel Vriezen. ‘De bundel ademt grootsheid, met bladspiegels die de woorden de ruimte geven om te ademen.’ Ze noemt het de paradox van balans met de essentie van poezie: ‘Je losmaken van het vertrouwde, jezelf onderdompelen in het onbekende, en zo de wereld even anders leren zien.’

‘Onvolledig alfabet’ van Annelie David is een eerbetoon aan haar grootmoeder. Hettie Marzak geeft aan dat de gedichten zijn voortgekomen uit herinneringen en associaties, verbonden aan taal en klank. De thema’s zijn het verlies van taal en plek met respect voor de natuur. Marzak concludeert: ‘Deze prachtige, verstilde bundel van David roept een gevoel op van weemoed, van nostalgie, van een onbestemd verlangen.’

‘Achter het glas’ is de zesde bundel van Onno Kosters. Volgens Taco van Peijpe staat de bundel vol met taalplezier: ‘Op het eerste gezicht leek mij deze poëzie moeilijk te doorgronden, maar na een paar keer herlezen liet ik de vergeefse speurtocht naar diepere betekenis varen om onbekommerd te genieten van het meeslepende ritme, de scherpe observaties en het vaak verrassende taalgebruik.‘

Paul Roelofsen bespreekt ‘De onderkant’ van Anna Enquist: ‘Haar onderwerpen betreffen de elementaire gevoelens in ons bestaan; vreugde, verlies, veiligheid, liefde, de dood en rouw, zij spelen in haar gedichten een belangrijke rol. Dit zou haar poëzie zwaar kunnen maken maar haar woordkeuze en lichte toonzetting zijn zodanig dat de lezer zowel tot het doorleven van de teksten wordt uitgenodigd als te worden geraakt door de dramatiek die eronder schuilt.’

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. We stoffen dertig bundels af die een grote indruk hebben achtergelaten en uitnodigen tot herlezen. Hans Puper en Hettie Marzak bespreken ieder een favoriet.

‘Een nieuw geluid’ is een monumentale poëziegeschiedenis, een standaardwerk. De moderne Nederlandse poëzie van 1900 tot 1940 is nooit zo uitgebreid en systematisch beschreven: Wiljan van den Akker en Gillis Dorleijn deden dat in 1267 bladzijden. Ze hebben er zo’n dertig jaar aan gewerkt. Een recensie van Hans Puper.

‘Polletanië!’ is het land van dichter Frank Pollet en het bestaat uit verschillende landschappen. In deze verzamelbundel zijn namelijk dertien bundels opgenomen die geschreven zijn in een tijdsbestek van zevenendertig jaar. Daarnaast bevat de bundel veel extra’s. Tom Veys had er een hele kluif aan. Hij vindt dat Pollet bijzondere gedachten formuleert in een sterke, muzikale taal, en dat hij zich ontpopt tot een verzamelaar van ideeën. Een longread.

De zeventigste verjaardag van Margreet Schouwenaar wordt gevierd met de bundel ‘Hazenslaap’. Hans Franse zegt dat Schouwenaar het ‘Woord’ gebruikt om haar leven te ordenen. Haar poëzie, zo geeft hij aan, ‘valt op door een tomeloos ritme: een voortdurende bijna motorische tocht zonder rustpunten.’ De gedichten fascineren doordat er onder een persoonlijke, emotionele en geëngageerde inhoud schuilgaat.

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. We stoffen dertig bundels af die een grote indruk hebben achtergelaten en uitnodigen tot herlezen. Een eerste favoriet van Hettie Marzak en Hans Franse.