Meandermagazine

'Poëzie draagt vaak meerdere betekenislagen in zich en kan raken aan wat (bijna) onzegbaar of niet te vatten is. Op die manier weekt poëzie ons een beetje los van onze dagdagelijkse structuren, van wat we al weten of gewoon zijn. ' De mooiste momenten in het schrijven zijn voor Silke Peeters de belangeloze momenten waarin ze schrijft zonder een bepaalde uitkomst te verlangen.

Iris van de Wetering is enthousiast over de dikke bundel ‘Kopwolven’ van Martin Knaapen en Marcel Herms: ‘Deze bundel is een introspectief onderzoek naar de dichter zijn houding en gedrag. Elk deel is een reflectie, geen absolute waarheden, maar eerder kronkels van gedachten, fragmenten van herinneringen, beelden, schetsen, van een man die een reis maakt. Herms heeft gezorgd voor abstracte, intense, illustraties die verschijnen na elk gedicht.’

Het is altijd tijd voor poëzie, schrijft Jan Loogman, maar in de zomer is er ook de Tour de France en dat leidt af. Of ziet hij dat verkeerd en leidt het leven altijd af van de poëzie? Jan Janssen, de eerste Nederlandse Tourwinnaar ooit, brengt ons terug tot de poëzie. Met regels van de dichter Guido Cavalcanti.

Als dichter zoekt Paul Bezembinder de ‘balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap.’ Of hij die vond in de ons toegezonden kopij, die hij jarenlang beoordeelde, weten we niet. Maar hier vinden wij het wel, in regels als ‘Opdat jij, wat er ook mag zijn / aan onvertaalbaarheid en pijn, / kunt schuilen, liefje’.

Ik ga in gesprek met dichter Steven Graauwmans over de recensie van zijn tweede bundel door Maurice Broere. De bundel draagt de opmerkelijke titel ‘11’ en daar schuilt een heel verhaal achter. De dichter kan zich vinden in de heldere lezing van Broere, maar geeft aan dat het maar één lezing is en dat iedereen zijn eigen associaties maakt. Het commentaar van Steven Graauwmans.

‘Als dichter, maar ook als lezer word je meegevoerd op de swing van regels die om nieuwe regels vragen. Die muziek is de basis’, zegt Gerbrandy, ‘dat is waaruit mijn gedichten voortkomen, betekenis is secundair. Tijdens het schrijven werkt dit alles puur intuïtief. Het gaat om het exploreren van innerlijke diepte, om de verbeelding. Dat is verrijkend, je wordt er een vollediger mens van.’