Meandermagazine

Een voorpublicatie van de nieuwe dichtbundel van Ko van Geemert: 'Wonderen op loopafstand', veertien gedichten over dierentuin Artis, met illustraties van beeldend kunstenaar Silvia Russel. Een titel die zowel verwijst naar het vertrekpunt, zijn huis in de Plantage, als naar het feit dat je wandelend door Artis op het ene wonder na het andere stuit. Met grote ogen en een warm kloppend hart.

In de bundel ‘Behuizingen’ van Paul Soete, is verlies, overgave en zoeken naar houvast een terugkerend thema, zegt Taco van Peijpe. Hij vindt het taalgebruik van deze dichter uiterst verzorgd en bijzonder. De meeste gedichten vragen nogal wat inspanning, maar die wordt rijkelijk beloond. Hij concludeert: ‘Deze bundel zal een welkome aanwinst zijn voor wie houdt van oorspronkelijke, gevoelige en tot in de puntjes verzorgde poëzie.’

Goede Vrijdag en Pasen zijn in aantocht en dat betekent dat de Matthäus Passion uitgevoerd wordt, ook in de woonplaats van Rogier de Jong, Aardenburg. Deze stad staat bekend als Bachstad. Het Bachcomité vroeg de Vlaamse dichteres Christina Guirlande de connectie met Bach in poëzie vast te leggen. Wie zoveel muzikaliteit in een tekst weet te leggen, is de aangewezen persoon daarvoor.

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. We stoffen dertig bundels af die een grote indruk hebben achtergelaten en uitnodigen tot herlezen. Vandaag bespreken Johan Reijmerink en Janine Jongsma hun tweede favoriet.

Ali Şerik vindt de bundel ‘Als water brandt’ van Astrid de Keulenaar een verrassend debuut omdat de gedichten naar sprookjes en dieren ruiken. Haar poëzie is een omzwerving op zoek naar de essentie van het leven. ‘Ze overhandigt met elk gedicht een cadeau aan de lezer, maar het is aan de lezer om het uit te pakken, zonder het inpakpapier te scheuren: zorgvuldigheid is gewenst.’

Lisette Lombé neemt haar missie als Poète*sse de Belgique/Dichter*es van België/ Dichter*in von Belgien met veel nederigheid aan. De eerste grens is niet taalkundig maar ideologisch, zegt ze, ‘zonder een positieve visie op delen, op de ander, is het onmogelijk om je open te stellen.’ Haar drijfveer is intensiteit. ‘Onrecht, hartzeer, verlangen... Als ik boos ben, moet ik die gemoedstoestand kalmeren door te schrijven.’