Meandermagazine

Dorpsoudste de Jong hecht groot belang aan gedichten die goed in elkaar zitten, die qua opbouw kloppen, die iets overbrengen. Het moet op papier zijn werk doen. Tegelijkertijd: hij moet het wel uit kunnen spreken. Het moet uit zijn mond kunnen komen, zonder dat hij denkt: ‘Wat een omhaal van woorden’ of dat hij irritatie voelt bij een bepaalde formulering.

Jan van Gulik bespreekt de tweede bundel van Anne Louïse van den Dool: ‘Ontbindende voorwaarden’. Het gaat over het leven van een stel dat zich begeeft op gevaarlijk gebied: de woningmarkt. Het blijkt dat groter gaan wonen niet equivalent staat aan groter geluk. In ontroerende beelden wordt een patroon zichtbaar ‘van steeds weer de huiselijke gebreken die wijzen op maatschappelijke of menselijke gebreken.’

Het 3e deel van onze nieuwe rubriek, 'Een wereld vol sonnetten', verzorgd door Simon Mulder in samenwerking met uitgeverij HetMoet en het Feest der Poëzie. Vandaag ‘De dag gaat open als een gouden roos’, Herman Gorter, uit ‘Een rood lied zingt er’. De toelichting is bedoeld als cultuurhistorisch, biografisch en cultuurfilosofisch grasduinen rondom het gedicht.

In de bundel ‘Tussenbruggen’ van Alex Deforce vinden we een lang gedicht dat in verschillende talen voorbijkomt. Het blijkt een hommage te zijn aan Paul van Ostaijen. Maurice Broere is er niet van onder de indruk: ‘Het gedicht meandert alle kanten op. Associaties vliegen je om de oren. Soms denk je een draad te pakken te hebben en een regel verder ben je die weer kwijt.’ Van Ostaijen dit deed zelf 100 jaar eerder veel aansprekender en klankrijker.

De oudere luisteraars in het verzorgingscentrum houden zich op buiten het woelen van de grote wereld. Columnist Jan Loogman kijkt na het voorlezen aan hen anders naar de oude paarden in de wei, hun geest herbergt nog de galop. Apart gezet, buiten de wereld, maar gelukkig nog altijd zo trots als een paard.

Weinig liefde in de stad, heet de gedichtencyclus van Alphonse Wijnants, maar wat een liefde tussen en in deze regels. Wijnants is ervan overtuigd dat de eerste mensen die de taal, de klanken uitvonden en gebruikten, ook in beelden spraken. Door de taal konden mensen refereren aan een realiteit die alleen via de verbeelding connectie maakte. Dat is waarom hij schrijft.