In deze zomeraflevering van Meander acht gedichten, gekozen door onze medewerker Yvonne Broekmans uit eerder in Meander gepubliceerd werk.
Jos van Daanen
Vertraging
In een bushokje kun je best
zonder gedachten zijn. Je kunt uitkijken
over het zware water van de vaart
en toezien hoe ijs zich in grote lijnen
naar de oppervlakte schrijft. Je kunt ook
de bus missen.
In dit bushokje kan ik vanaf de wal
lezen wat je zei. Een enkele lange zin
die naar de Noordzee leidt,
maar die voorbij de brug al niet meer
bij me binnendringt. Hoe lang de bus ook
nog niet rijdt.
De andere kant op is
de eeuwigheid, de horizon van niets,
de bus en de bestuurder
die hoofdschuddend
in de richting van het verdwijnpunt glijdt.
Barbara Beckers
Woord
Want is er een woord voor vastzitten aan pezen,
voor kou tot op het bot, voor uilen schieten
en toch loslaten, tegelijkertijd loslaten,
iets dat zegt: van huis gaan als je bezoek verwacht,
een ander woord dan losweken, iets
dat uitdrukt waarom mensen honden aan
bomen binden en hoe de speld door de libel
ineens karton raakt en daar stomp wordt,
een woord voor vleugels plakken, voor
spielatten zagen, voor wonen in een vitrine,
voor niets zeggen als alles afhangt
van één woord: liefhebben misschien. Of doodgaan.
Walter Breukers
Een ogenblik
Aan de jongen voorbij, gaat het haasten
op weg naar het naar, en hij
zit in zijn zon en tuin tegelijk
hoopt hij niets anders dan droge dagen
vullen druppelend zijn jaren, zijn blik
waait vol herfstkleur en de oude man
wacht tot het wachten, tot de tuin
en de zon, tegelijk, in een ogenblik –
Anneke Wasscher
overleven
beelden roepen haar al jaren na
ze weet niet meer wat echt is
misschien verspreekt de waarheid zich
is het gewoon een bange droom
een hersenspinsel dat nog hing
in rommelkamer van haar hoofd
steeds vaker komt de nachtmerrie
die gekke bokkensprongen maakt
de angst wordt vindingrijk zodat ze
nu alleen nog maar in monologen
spreekt, ze geeft de wanen weg
aan wie ze hebben wil
haar vrede heeft een onderduikadres
bij gratie van de roes, een synoniem
voor leven kent ze niet