ALY FREIJE is dichter, poëzierecensent en schrijfdocent aan de Schrijversvakschool Groningen.
Haar Groningstalige debuutbundel Wondpoeier kwam in 2009 uit bij Uitgeverij kleine Uil, Groningen. In het jaar daarvoor ontving zij de Duitse Freudenthal-prijs, de belangrijkste poëzieprijs in het Nedersaksische taalgebied. Ze rond nu een tweede Nederlandstalige bundel af.
Nederlandstalige gedichten verschenen in verzamelbundels als Op reis, (serie Rainbow Essentials), 2009, De wierde van Wierum, 2010, en Zacht gezicht aan zacht gezicht, 2011, (kleine Uil). Gedichten verschenen in De Contrabas, De Brakke Hond, Tzum, Krakatau en Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift.
Er werden van haar enkele gedichten in het Turks vertaald. Hieronder de oorspronkelijke gedichten en de vertaling in het Turks. Zie ook het interview met vertaler İbrahim Eroğlu .
Spiegels
I
Zij waren ongedurig, wilden
helder krijgen wat voortvluchtig was
de klank van schuren, de tinten geel van gerst
als jonge honden volgden ze een spoor
met kans op terugkaatsing
een paardenhok, het hek hangt los, drie kinderen
in een veenkanaal, een vrouwenroep verwaait
wind raast door halmen gras, slaat
bloempotten aan diggelen
rookpluimen stijgen op uit een veld
wit van margrieten, klaver, bolderik
deuren sluiten in, water stroomt
uit een plafond, een jongen klemt
een vogel in zijn hand, een man spreekt karig
een vrouw loopt achteruit
door kamers vallen gesprekken stil
wasem lost op
ze wijken terug voor de spiegel
de brekingshoek
II
Ze zoeken opnieuw naar openingen, het hart
van een huis, er kiert een deur, ze ontsluiten blinden
in een fauteuil de moeder, ze verplaatst
haar schaduw, wenkt hen naderbij
ze willen weer klein rond haar schoot
zij schetst hoefafdrukken, roestig pakdraad
-littekens maken sterk
breken kun je het leven niet verwijten-
vreemde muziek stroomt een piano uit
woorden trekken terug
leeg is de stoel, verspringt in het glas
ramen schuiven hoog, een terras verplaatst
hen in de zon, is dit hun plek?
branding ver beneden, in zichzelf verdiept
de zee, wind neemt ze in aanloop mee
onoverwinnelijk zijn zij kinderen in hun koninkrijk
terwijl het geluid van water aantrekt, spiegelt
de zee hen voor, horen zij in soundtrack de muziek
aanzetten, meespringen over zandhellingen
vanaf het hoge duin.
Aynalar
I
Kabına sığmıyorlar
belli ki ele geçirmek istiyorlar firari olanı
zımparalamanın çıkardığı sesin sürtünmesi
arpa sarısı renginde
geri yansır umuduyla
köpek yavruları gibi
takip ediyorlar bir izi
bir (at)tavlası, çitler açık ve üç çocuk
bir veen(*)kanalında bir kadın sesi darmadağın
rüzgârın çimenlerde çıkardığı uğultu
parçalıyor saksıları
yükseliyor bir tarladan
duman öbekleri
kır papatyasından, yonca ve mısır tefeğinden de beyaz
kapılar kapanıyor, su akıyor tavandan
bir oğlan elindeki kuşu sıkıyor
idareli konuşuyor bir adam
gerisin geri gidiyor bir kadın
çöküyor odalardaki konuşmalara sessizlik
kırılma açısında
dağılıyor sis
onlar, çekiliyorlar önünden aynanın
II
yeniden açıklıklar arıyorlar
kalbinde bir evin
aralanıyor bir kapı,
içini döküyorlar kör bir koltukta bir anneye
gölgesini başka bir yere yerleştirip
işmar ediyorlar daha yakından
yine küçük yuvarlak saç teli istiyorlar
paslı bir tel yumağı ile nal izleri çiziyorlar
-yara izleri güçlü kılar
kırmasını hayatın ayıplama-
piyanodan bir yabancı müzik yayılıyor
geri çekiliyor sözcükler
fırlayıp düşüyor cama boş sandalye
pencereler yukarı itiliyor, bir teras onların
güneşte yerlerini değiştiriyor, burası mı yerleri?
yakım taa aşağıda, dönüyor deniz kendine
rüzgâr, koşusuna birlikte götürüyor onları
yenilmez çocuklardır kendi krallığında!
suyun sesi cezbederken, tutar aynasını deniz onlara
açtıklarında duyarlar fon müziğini
yüksek tepeden
birlikte atlarlar kumlu sırtların üzerinden
(*)Veen(turba): Yüzeyleri bataklık bitkileriyle örtülmüş, derin olmayan su birikintilerinin diplerinde bitki kalıntılarından oluşan kömür.
Hollandaca’ dan çeviren İbrahim Eroğlu / In het Turks vertaald door İbrahim Eroğlu
