Het Tuinfeest in Deventer is in 2017 toe aan zijn vierde lustrum. Op de avond voordat de straten van de binnenstad vol staan met de zes kilometer aan boekenkramen, dat was dit jaar op vijf augustus, is er traditiegetrouw een poëziefestival in de Hanzestad. Op vijf podia wisselen de dichters elkaar ieder kwartier af. Bezoekers bewegen zich zo van de ene fraaie achtertuin naar de andere. Senioren hebben soms hun eigen uitklapstoeltje bij zich, anders wordt het wel erg lang staan. Er zijn drankschenkpunten en rond zessen is er een complete maaltijd te eten, zij het dat je dat vooraf wel moet bestellen. Tussendoor zijn er wat muzikale acts maar die komen echt op de tweede plaats, hoewel de belangstelling voor het miniconcert van Wende overweldigend is. De programmeur van het Tuinfeest is niet hard op zoek naar nieuw talent. Bart Chabot was er vorig jaar en ook dit jaar is hij weer drie tuinen verderop te horen. Bij de Dichter des Vaderlands Ester Naomi Perquin brengt de poëzie echt iets in beweging. In de tuin naast de Iordens Tuin valt een enorme tak op de kindertrampoline daaronder. Pieter Boskma is er, Levi Weemoedt eveneens en K. Michel. Er zijn dichters die het voordragen tot kunst hebben verheven zoals Tonnus Oosterhoff, Ellen Deckwitz en Nico Dijkshoorn, en er zijn de dichters die amper boven hun verlegenheid uitsteken zoals Frans Kuipers, Mark Boog en Hans Tentije. In de Athenaeumbibliotheek naast de tuinen zijn er interviews en gesprekken. Maar wie je ook wil horen of wat je ook wil doen, de sfeer op het Tuinfeest is zo perfect poëziegericht dat je je in een andere wereld waant. Als dan ook nog eens braaf alle donkere wolken blijven overwaaien, kun je spreken van een geweldige editie.
Foto’s: Ernst Jan Peters