Mariet Lems is specialist literatuureducatie, dichter en tekstschrijver. Auteur van Weten waar de woorden zijn, een methodiek creatief schrijven voor leerkrachten PO. De gedichtenbundels Zwervelingen (2011) en Zie mij (2017) zijn gebaseerd op schilderijen van Cora Vries. Onlangs verscheen Wat we achterlieten/What we left behind: 20 gedichten van dichtersgroep Divers bij twintig Ierse foto’s van Mariet. Onderstaande gedichten komen uit Zie mij.
Verboden terrein
Dit is het schuurtje van mijn man
ik sta er buiten, luister, hoor geschuifel,
doffe dreunen, een zacht tikken,
zwaar gebrom, gemompel of een vloek
soms fluit hij een liedje dat van vroeger is
maar vaker is het heel lang stil
dan roep ik bangig of hij koffie wil
laatst vroeg ik of er schuurtjes zijn
voor vrouwen
zwaaiend met de hamer zei hij:
alles daar
is al
van jou
de schuurdeur dreunde
in het slot
ik dacht
mijn god
en schaafde
bloed
bloedrode bietjes
Zorgmantels
Mijn moeder reist
in al mijn jassen mee, soms
in mijn jaszak naast de sleutel
van haar huis, vaak schuilt ze
loodzwaar in de zomen
die er van rafelen gaan
– wanneer verlies ik haar
vandaag heeft ze doodleuk
mijn hele winterjas genomen
de kraag te strak voor lucht
haar benen botsen hol
tegen mijn knieën
als ik te hard voor haar
naar huis toe fiets
– waar laat ik haar
morgen vouw ik de vrouw
die mijn oneindige moeder was
in al mijn jassen
sluit knopen, ritsen
de capuchons strik ik
met felgekleurde
koordjes langzaam dicht
zodat ze voelt
dat ik
nog altijd bij haar ben
als ik met blote armen
rillend uit haar kamer vlieg
