Alphonse Wijnants: ‘Doorkruis al jarenlang mysterieus Azië dat mij inspireert tot mijn Project Korte Verhalen. Alleen Taiwan mist nog. Bangkok is mijn tweede thuis. Gedichten schrijf ik al 59 jaar met locatie en inspiratie Lage Landen. Filoloog Nederlandse & Zweedse taal en literatuur, leraar & directeur middelbare scholen, copywriter bureau MAW (Met Andere Woorden).
Heden superactief op rust. Stelregel: over geluk schrijven.’
–
–
–
de beklimming van de werkende Izjen vulkaanberg op Java, Indonesië van maart ll.
Weinig liefde in de stad
–
1
–
In de stad is de zomer klein,
het ochtendlicht in strakke luifels uitgerold,
de gevels stuurs aaneen.
Van ver verft de zon
op een verwilderd drugsplein
met geheime struiken
de banken van de dealers
in een verraderlijk geel,
nauwelijks vluchtroutes op pleinen.
–
2
–
De middag is een saai onkruid
dat zich vergeefs aan de gevels vastklampt.
Het spreekt een taal
die niemand wil verstaan.
Geen bravoure voor een avondeinder
die in spattend bloed verzuipen zou.
Iedereen wil winnaar zijn.
Iedereen heeft een bloedeloos
verhaal dat niet klopt.
–
3
–
Zonder vergezichten met banlieues
vol ongewenste monumenten en armoe
is de stad een opgeverfde hoer met fletse seks,
een fantoom waar niemand bang voor is.
De enge ruimte frappeert ons met een vraag.
De stad is steen en de zomer is er klein.
–
4
–
Niet de hunkering van vergezichten.
Niet de bewegingsvrijheid van de landschappen
achter het dorp,
niet de overmoedige korenvelden,
met hun energie in al dat geel.
Als Van Gogh hier was, schilderde hij
in blauw en geel en zwart van de raven.
–
5
–
Nee, nu is er weinig liefde in de stad.
De fietsen in de stationsstalling
vlechten zich als aarzelende minnaars in elkaar.
Stuur, voorvorken, wiel en trappers
hebben zich delicaat, met zachtmoedige omhelzingen
tot teder metaal verstrengeld.
Met averij in schade een nieuw leven begonnen,
gevallen en in nieuwe vormen opgedoken.
–
6
–
Ach, een oude man erkent zijn gebreken
en betracht zijn vele liefdes in heugenis te houden.
De seizoenen van het hart zijn ongestadig
als een klimaatschommeling.
Later zullen we zien hoe het afloopt,
of het een einde heeft.
De zomer is klein in de stad.
Niets maakt je wijzer.
–
7
–
Op blauwe arduinen treden
slapen junks in een fletse zon een roes.
Vluchten kan alleen in achterstegen.
Ik, oude man, weet alleen
dat je niets alleen doet,
want de eenzaamheid is trefzeker
zonder woorden.
Kleine zomer met weinig liefdes aldaar.
–
1
–
In de stad is de zomer klein,
het ochtendlicht in strakke luifels uitgerold,
de gevels stuurs aaneen.
Van ver verft de zon
op een verwilderd drugsplein
met geheime struiken
de banken van de dealers
in een verraderlijk geel,
nauwelijks vluchtroutes op pleinen.
–
2
–
De middag is een saai onkruid
dat zich vergeefs aan de gevels vastklampt.
Het spreekt een taal
die niemand wil verstaan.
Geen bravoure voor een avondeinder
die in spattend bloed verzuipen zou.
Iedereen wil winnaar zijn.
Iedereen heeft een bloedeloos
verhaal dat niet klopt.
–
3
–
Zonder vergezichten met banlieues
vol ongewenste monumenten en armoe
is de stad een opgeverfde hoer met fletse seks,
een fantoom waar niemand bang voor is.
De enge ruimte frappeert ons met een vraag.
De stad is steen en de zomer is er klein.
–
4
–
Niet de hunkering van vergezichten.
Niet de bewegingsvrijheid van de landschappen
achter het dorp,
niet de overmoedige korenvelden,
met hun energie in al dat geel.
Als Van Gogh hier was, schilderde hij
in blauw en geel en zwart van de raven.
–
5
–
Nee, nu is er weinig liefde in de stad.
De fietsen in de stationsstalling
vlechten zich als aarzelende minnaars in elkaar.
Stuur, voorvorken, wiel en trappers
hebben zich delicaat, met zachtmoedige omhelzingen
tot teder metaal verstrengeld.
Met averij in schade een nieuw leven begonnen,
gevallen en in nieuwe vormen opgedoken.
–
6
–
Ach, een oude man erkent zijn gebreken
en betracht zijn vele liefdes in heugenis te houden.
De seizoenen van het hart zijn ongestadig
als een klimaatschommeling.
Later zullen we zien hoe het afloopt,
of het een einde heeft.
De zomer is klein in de stad.
Niets maakt je wijzer.
–
7
–
Op blauwe arduinen treden
slapen junks in een fletse zon een roes.
Vluchten kan alleen in achterstegen.
Ik, oude man, weet alleen
dat je niets alleen doet,
want de eenzaamheid is trefzeker
zonder woorden.
Kleine zomer met weinig liefdes aldaar.
