‘Het Heelal
Hoe verder men keek
Hoe groter het leek.’
J. A. Deelder
door Dirk Hartman
–
Ik kende Jules Deelder al wel. Natuurlijk.
Van tv, van een theatervoorstelling uit de jaren ’80, van zijn gedichten en van zijn gevoel voor stijl. Een adembenemende verschijning, altijd onberispelijk gekleed, met schijt aan heel de wereld, zichzelf zonder uitzondering uitdrukkend in het Rotterdams. Een geweldige kerel!
Van zijn Haagse collega-nachtburgemeester René Bom wist ik op een gegeven moment dat Deelder met zijn band De Deeldeliers kwam optreden in Het Paard, het poppodium in Den Haag.
René zou de presentatie voor zijn rekening nemen en had mij desgevraagd min of meer toegezegd dat ik Deelder die avond wel een ogenblikje zou kunnen ontmoeten.
We schrijven februari 2013.
foto René Bom
Na van een geweldig optreden te hebben genoten mocht ik mee naar de artiestenfoyer. Bij wijze van aardigheidje had ik een messing sigarettendoosje van Duitse makelij uit de Tweede Wereldoorlog voor Deelder meegenomen.
Behalve in Rotterdam, jazz en het geschreven woord was hij sinds zijn jeugdjaren immers enorm geïnteresseerd in de oorlog, die hij, zij het onbewust, immers zelf had meegemaakt en die in zijn stad voor altijd aanwezig is gebleven.
Toen ik het hem gaf was hij, de grote spraakwaterval, voor een moment sprakeloos! Hij pakte het doosje dankbaar aan en gluurde er over zijn zonnebril gebiologeerd naar, alsof het van goud was. Er werd vervolgens bier en gedistilleerd aangerukt en het is heel gezellig geworden die avond.
Sindsdien hebben we elkaar regelmatig ontmoet als hij ergens optrad. Toen hij 70 jaar werd was ik te gast op zijn verjaardagsfeestje en tevens boekpresentatie, in het Rotterdamse stadhuis.
Helaas kon ik dit jaar niet aanwezig zijn in De Doelen op zijn 75e verjaardag. De laatste keer dat we elkaar spraken was na een optreden in januari jongstleden…. in het Paard.
foto Sanne Hartman
En zo is de cirkel dus eigenlijk weer rond.
Laat ik besluiten met enkele dichtregels die Deelder ooit schreef en die zijn plotselinge heengaan uitstekend beschrijven:
‘In het zwart,
Door een gat in de nacht, aan het heden ontsnapt.
Doorheen de mist der eeuwen.
Over bergen en zeeën.
Tot ver voorbij het eind van zijn Latijn gedreven….’
Vaarwel beste Jules. Bedankt voor alles.
