Peter M. van der Linden is kunstschilder, zanger, performer, kok en dichter. In 2003 werd hij verkozen tot poezië-performer van het jaar van België. Een jaar later stond hij in de finale NK Poetry Slam. In 2005 debuteerde hij bij uitgeverij Vassallucci met de bundel Ich bin ein star baby. Onlangs verscheen zijn tweede bundel Zendag bij uitgeverij De Contrabas en behaalde hij de tweede plaats op het NK Poetry Slam.
Hoe ben je dichter geworden?
Als zanger van een band, RAUM, schreef ik Duits- en Engelstalige teksten. Toen de band in 2000 na drie jaar uiteenviel, richtte ik samen met de gitarist Dichtbeideklank op. We deden Nederlandstalige dromerige songs en soundscapes. Tot 2003. Toen ben ik solo verder gegaan en in de poetry slam beland. In 2004 deed ik mee aan het NK Poetry Slam en benaderde uitgeverij Vassallucci mij om een bundel te schrijven. Na mijn debuut heb ik vier jaar verder gewerkt aan filmpjes, muziek en gedichten op papier. Uit dat laatste is Zendag voortgekomen.
Je hebt onlangs nog een tweede prijs behaald op het NK Slam. Je blijft een trouw slammer?
Dat ik een slammer ben, is nogal overtrokken. Ik heb in 2003 en 2004 aan hooguit acht slams meegedaan. En sinds ik dit jaar weer meedoe, zijn het er nog maar drie. Trouwe slammers zijn in mijn optiek Gijs ter Haar, Pom Wolff en ACG Vianen. Die zullen richting honderd slams gaan. Maar wellicht ben ik in 2010 weer meer op slams te zien, want het NK was wel inspirerend.
Is slam meer dan een voorportaal van de ‘echte’ literaire wereld?
Slam staat op zichzelf. Het moet gezien worden als een wedstrijd verbale overtuiging. Als het een wedstrijd pure poëzie voordragen zou zijn, dan zou het de vrijheid en het plezier weghalen van de poetry slam. In Nederland wordt die fout nog steeds vaak gemaakt. Het gaat juist om de expressie en de vrijheid van de taal die een poetry slam de moeite waard maken. Een goed slamgedicht is een goed verhaal, en normaal gesproken luistert iedereen graag naar een goed verhaal.
Als de Nederlandse slam wilt doorgroeien naar een hoger plan, dan zou het Poëziecircus bijvoorbeeld naar een competitie kunnen streven in kleine theaters en de beste slammers en al uitgegeven slammers in de armen moeten sluiten. Simpelweg gezegd: een ‘all star’-slam op tournee. De nieuwe slammers kunnen zich dan via de regionale slams blijven kwalificeren voor het NK, waarna de top drie van het NK weer de ‘all stars’ aanvult. Zo houd je het fris. Wellicht moeten de slammers zelf maar eens een competitie of tour opzetten, want ik weet niet of een Poëziecircus of een Wintertuin ooit nog tot een constructief plan gaat komen voor een slamtournee in kleine theaters of een tv-slam zoals in Duitsland.
Hoe zou je je poëzie omschrijven?
Sterk op beeld gericht met onverwachte wendingen, met trekjes van het absurdisme en toch met genoeg ontroering voor bij de kapper. Zeer sterke poëzie, bedoel ik. Wat het is, mag een ander lezen.
Je gaat op een eigen wijze met taal om. Welk effect probeer je te bereiken?
Stofjes aanmaken. Ik kan intens genieten van een slamgedicht dat van kop tot staart goed in beeld en ritme staat, en dat dat op een optreden eruit komt. Raken kan ook op papier, maar dat ligt weer anders. Daar gebruik ik ook andere middelen voor. Dan moet het wat gelaagder zijn. De komende twee jaar ga ik niet meer voor een bundel schrijven maar weer puur voor het podium. Daar ligt voor mij de meeste stof.
Waarom maak je nieuwe woorden in je gedichten?
De boerenlol om een woord als middelangeafstandsmakreel of alliteratiemitrailleur te verzinnen. Ik verzin ze nog wel, maar gebruik ze steeds minder. Dan is er altijd nog de lol van het weglaten
Wat is het grote verschil tussen de gedichten in de eerste bundel en Zendag?
Ich bin ein star baby was nogal wild en onoverzichtelijk. Zendag is gelaagder, verhalender en opener.
Bij je vorige bundel zat een cd. Waarom nu niet?
Er waren weinig gedichten geschikt om op muziek te zetten, en ik had mijn handen al vol aan de bundel. Maar voor hetzelfde geld ontstaat er zo weer een cd met duetten met andere dichters nu ik met Zendag klaar ben.
Geweldige inhoudsopgave. Hoe vind je echter het juiste gedicht in Zendag, aangezien veel gedichten dezelfde titel hebben?
De inhoudsopgave is er vanzelf ingeslopen. Daar zit geen diepere gedachte achter. Neem de tijd op, zou ik zeggen.
Is er een groot verschil tussen het uitgeven van een bundel bij Vassallucci en De Contrabas?
Ach, verschil… Uitgeven is uitgeven. Niet het gegriep er omheen. En de gebakken lucht die boven een grachtenpand van een 020- uitgeverij hangt, lijkt dan wel fraai maar stelt nog geen wolk voor. Ik kwam met mijn bundel terecht in een vacuum van Mai Spijkers en Oscar van Gelderen en kwam er dankzij Adriaan Krabbendam gelukkig nog met een hardcover bundel uit. Ik heb veel te danken aan Adriaan Krabbendam.
Uitgeverij De Contrabas doet wat ze moet doen. Boekje maken, distributeren, opsturen naar recensenten en zo veel mogelijk promoten. Veel meer kun je niet doen voor de poëzie. Gelukkig is het geen Heleen van Royen.
Op je website zijn allerlei filmpjes met poëzie te zien. Wat voegen deze volgens jou toe?
Daar kan ik heel ingewikkeld over doen, maar die filmpjes maak ik voornamelijk voor mijn eigen plezier en soms voor het podium. Ik heb dit jaar al enkele malen opgetreden met zelfgemaakte sound– en videoscapes, onder andere op het Folkwoodsfestival in Eindhoven, en dat werkte heel erg goed. Ik ben nu aan een compositie van een kwartier bezig die de Meningenmachine gaat heten. Dat daagt de winter lekker uit.
Hoe kijk je terug op de verkiezingen van de stadsdichter in Dordrecht?
Een minpuntje aan 2009. Het druiste tegen mijn gevoel in om aan die poppenkast deel te nemen, maar ik wilde het wel graag worden. Het had mijn mogelijkheden op organisatorisch vlak kunnen verbreden. Het geeft ook status, waardoor je meer voor je optredens kunt vragen en je meer opdrachten krijgt.
Op de verkiezingsavond zelf waren er veel ouderen en die kozen voor een wat ouder iemand met veilige poëzie. Ik vind dat de uiteindelijke winnares Marieke van Leeuwen zeer geschikt is voor de functie, dus daar heb ik achteraf wel vrede mee. Van de verkiezing zelf heb ik nog wel een weekje slecht geslapen. Zo’n verkiezing raad ik niemand aan. Ik ga voor Dordrecht gewoon door met de organisatie van Bead the Poetry, de verdere ontwikkeling van de literaire website http://078woord.nl en wellicht maar eindelijk een goede all star-slam neerzetten in Dordrecht.
Zie ook www.powets.nl en YouTube
