LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Peter Helsen

Alleen gras 

Hij wist niet waar hij begon. In zijn hand hield hij onveranderlijk 
een landkaart waarvan de blauwe lijnen hem verwarden.  De avond
viel vroeg, de dagen werden zieke hompen koude tijd.  Hij nam 
haar naar een film over verre vrouwen en hoe ze overleefden.

Geen grenzen, ook niet aan de randen;   hij vergat haar te
herkennen toen het afscheid kwam.   Een vluchtige knik 
en het begin van een levenslang gemis.  Wat daarna kwam 

is droevig en staat reeds in de boeken. In de tuin is er alleen
gras. Binnen vorsen mensen het verval en vermaken zich met 
scherven. Toch nog kinderstemmen.  De kat bleef, 
de rust van nu diep in haar pels verzonken. 

     Andere berichten

Een requiem voor de poëzie

Onderstaand artikel verscheen (in iets andere vorm) in De Standaard van 21 maart. Unesco riep 21 maart uit tot Wereldgedichtendag. Volgens...

Poëzie kan niet sterven

Dit artikel verscheen eerder (in iets andere vorm) in De Standaard van 26 maart. Het is een reactie op een artikel van Maarten Goethals....

Afscheid van Joop Leibbrand

Op 19 september overleed mijn Meandercollega Joop Leibbrand. Hij werkte sinds 2000 mee aan Meander. Joop werd 72 jaar. Joop was geen...