LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

'Woorden die zichzelf in zand uitstrooiden'

11 dec, 2010

Trijntje Gosker woont in Zwolle. Ze is contactpersoon van het Zwols dichterscollectief en heel actief in het Filosofisch Café Zwolle. Maar ook in het literaire leven van onze andere noordelijke provincies kom je haar regelmatig tegen.

Expositie Stedelijk Museum Zwolle
In de eerste helft van 2010 nam ik deel aan Poëzien, een groot project ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van het Grafisch Atelier Zwolle. Op de gelijknamige expositie in het Stedelijk Museum waren kunstwerken te zien van dertig Zwolse kunstenaars die beeld verenigden met poëzie. Ik mocht de expositie openen met woorden die zichzelf in zand uitstrooiden vanuit een eindeloos dichtend wiel. – zie foto –. De tekst bij deze installatie van Els Mondt was van mijn hand. Zo kwamen twee belangrijke ontdekkingen bij elkaar: die van het SCHRIFT en die van het WIEL. Katja Kaduk voegde daar nog een derde wereldschokkende ontdekking aan toe, die van de COMPUTER. Zij vertaalde de tekst van het gedicht in computertaal die ze vorm gaf in een zeefdruk.

Jubileumboek Poëzien
Het jubileumboek Poëzien, schitterend vormgegeven door Gijs Dracht, is via het museum nog steeds verkrijgbaar. Hierin staan ook de teksten die terechtkwamen op een zeefdruk van Yoke van der Flier en op het beeldend werk van de jonge kunstenaar MEvRdeWit, met wie ik op meerdere terreinen samenwerk.

Diepenheim, Hengelo, Portugal
In oktober 2010 ging het wiel-schrift-computerkunstwerk naar het Kunstmoment Diepenheim waar ook nog enkele andere installaties met mijn gedichten werden tentoongesteld. De combinatie met andere kunstdisciplines ligt me goed. Het levert verrassende en soms ook alternatieve optredens op. Onlangs ben ik toegetreden tot het kunstenaarscollectief Arte No Pendor in Hengelo. De activiteiten van dit collectief strekken zich uit tot op een kunstenaarsberghelling in Portugal.

Weggeefpoëzie
Vanuit het Zwols dichterscollectief traden Bouke Vlierhuis, Hein van der Schoot en ik deze zomer op bij het bussenfestival van de Provincie Overijssel ter gelegenheid van de start van een nieuwe busonderneming. Op dit festival stonden allerlei bussen: een griezelbus, een koffiebus, een verhalenbus en natuurlijk ook een poëziebus. Vanuit deze bus werd weggeefpoëzie voorgedragen en uitgedeeld. Werken met weggeefpoëzie is een aanrader. Je leest een gedicht voor vanaf een mooie kaart of gewoon vanaf papier, kijkt de toehoorders aan en beslist dan aan wie je dit gedicht gaat weggeven. Mensen komen ervoor terug, merkten we.

Glossy
Sinds de start in 2008 van het glossy kwartaalblad Bijzonder Zwolle schrijf ik het stadsgedicht in de inmiddels vaste poëzierubriek van dit magazine. Het zijn gedichten voor de snelle hap. Ze gaan altijd over een actualiteit uit onze stad. Het is een op de commercie gericht magazine. De gedichten mogen daarom niet zwaarmoedig zijn of openlijk maatschappijkritisch. Voor mij een goede oefenplek om op speelse en niet oordelende wijze toch mijn kijk op de Zwolse samenleving te geven. De eerste versie van deze gedichten is meestal scherp. Daarna ga ik kijken hoe ik er een speels uitziend geheel van kan maken. Ik houd ervan op deze manier met woorden te stoeien.

Wat me bezighoudt
Mijn eigen poëtische ontwikkeling kronkelt onophoudelijk door mijn altijd dansend brein. De meelezers van mijn jongste en nog niet gepubliceerde gedichten kunnen me niet meer helemaal volgen. Waar gaat het over? vragen ze. Voor mijzelf is het volstrekt duidelijk, maar ik laat deze gedichten toch nog maar wat liggen om te rijpen… voor mezelf, of voor de lezer?

Een bundel?
Tot nu toe geef ik mijn gedichten de vrijheid hun eigen weg te gaan. Ik plaats het gedicht op mijn website of stuur het naar een magazine, geef het weg bij een optreden of verkoop het op textiel. Soms maak ik kleine handgemaakte bundeltjes met hooguit acht gedichten. Sinds kort houd ik me bezig met het samenstellen van een consistente bundel. Dat vind ik moeilijk, en ik aarzel, want het laten wegvliegen van een enkel gedicht geeft mij ook veel voldoening. Zoals het gedicht over de container dat onlangs geselecteerd is voor de bundel van de literatuurprijs Zeist.

Meer informatie op haar eigen site.
Vorig interview in Meander

     Andere berichten

Interview Arjan Witte

'Poëzie is geen uitlaatklep want de emoties zijn niet de uitstoot maar de brandstof. Dat de boel lekt is een ander verhaal.' door Gerard...

Interview Laurens Hoevenaren

'het is vooral een ambachtelijk spelen en zoeken, wat bijna altijd een nieuwe inspiratiebron oplevert' door Peter Vermaat - Vorige week...