Vertaling Silvia Marijnissen
ALGEMEEN BEKEND
bloedt
eens per maand
begrijpt de taal der slangen
is geknipt voor verrassingsaanvallen
ongeschikt voor afspraken
PRIVÉ-GESPREK MET DIEREN (2)
de handdoeken van een negenkoppig gezin hangen op dezelfde stok
de badkamer is altijd donker en vochtig
de handdoeken die nog nooit droog zijn geworden verrotten
langzaam tot ze zwart zien de negen koppen
wassen elke dag hun gezichten maar nooit
schoon
ze slapen in een groot meerpersoonsbed
als negen handdoeken plakkerig tegen elkaar
het enige bewijs van de tijd is
het stuk zeep in de badkamer dat onophoudelijk wordt verbruikt
en dunner en kleiner wordt waarna niet meer te zien valt of er leven is
in het schuim van de tijd maar
dat nooit verandert nooit verdwijnt
enkel verrot tot het zwart ziet
EEN VOORBEELD EISEN
wanneer iemand een voorbeeld eist
hangen die gekleurde handdoeken
lichtelijk neigend naar triestheid en leegte
allemaal op dezelfde stok
en bewijzen dat het onkenbare zwart
in de badkamer gerangschikt is
als zachte muziek
verder is de nacht
een elegant gevormd graf
onder het wolftandkleurig maanlicht
ONBEMANDE PIANO
– voor j.w.
weg
maar nog altijd strelende handen
een pianola
niemand speelt
een strand tussen de sterren
na lang staren in nevelen gehuld
omhelzingen maar hoe
gladde lichamen die als
twee omhelzende dolfijnen die als
twee ijsbergen
samen een vuurzee in gleden
hoe was het gesprek begonnen
plotseling leken al die volkomen
willekeurige steden zo precies
perfect antipodisch
aan de gepasseerde
praten om ineens te voelen dat omhelzen toch beter is
omhelzen om samen de trap af te kunnen lopen
slenteren langs een bioscoop een kaartje kopen
en een film zien om te voelen dat omhelzen machtiger is
zodat tussen al die gelijkwaardige
telkens weer aanvaarde momenten
er eentje duidelijk afsteekt
tegen de andere
WIL JE NIET SAMEN MET MIJ BIJ DE COMMUNISTEN GAAN?
vuilnisbelt
-achtig ongeveer zo
zo neerslachtig
zo uitlopend op onvrede
of op zo iets
zei hij ten einde raad
je bent me zat hè
nee hoor zei ik
trouwens ik hou toch van je
ik hou trouwens echt van je m’n dikkerd
wil je niet samen met mij bij de communisten gaan?
dan kunnen we in de schemering
het gevoel hebben van een buitenland
tijd, dat die weer terugkomt
we zijn echt door ons tijdsgevoel aangetast in onze dikkigheid
keer op keer geven we elkaar goedbedoelde adviezen
verzinnen voortdurend kwellingen voor mekaar
en voelen ons daarna ook nog verknochter
je bent me zat hè zei hij
wel nee zei ik
ik hou alleen nog maar meer van je
dikkige neerslachtigheid
als van een vuilnisbelt
laten we dan samen naar een nudistenkamp gaan
zodat niemand meer verbrokkeld lijkt
trouwens zonder een enkel draadje
zal het alleen maar lijken alsof ik nog meer van je hou
trouwens ik hou van je m’n dikkerd
en ik hou trouwens echt van je
trouwens kijk dan naar alles wat we meesjouwen
