Steeds verrassend hetzelfde
door Joop Leibbrand
Ik voel het bijna als een plicht om iedereen die Meander leest, regelmatig te wijzen op Hollands Maandblad. Een abonnement hierop kost weliswaar wel geld (€ 70,00, studenten en docenten € 52,50, los nummer € 6,95), maar daarvoor krijg je maandelijks vijftig bladzijden (inclusief omslag, aan ruimte verspillen doet HM niet) kwaliteit. Niet alleen in literair opzicht, maar er is altijd ook een politiek-maatschappelijke invalshoek die de moeite waard is.
Onlangs verscheen nummer 783 van jaargang 54 en die getallen alleen al wijzen op de zekerheid die het blad is. Het is degelijk en ernstig – zonder ‘zwaar’ te zijn -, met een vaste mix van essays, verhalen, gedichten en tekeningen maandelijks ‘verrassend hetzelfde’.
In het jongste nummer treffen we ze weer aan, Brandt Corstius (als altijd onnavolgbaar), Wesseling (over Nederland & Zuid-Afrika, met name de Boerenoorlog), Biesheuvel (o.a. met een verbeterde versie van een tekstje dat ook al in de vorige aflevering stond) en Vroman, die steeds vaker prachtig dicht over zijn onvermijdelijke dood en ongetwijfeld mede daardoor het eeuwige leven lijkt te hebben. Zijn ‘Onstoffelijk overschot’ eindigt met de regels ‘Ik ben misschien een van degenen/ die niet vreest te zijn verdwenen/ maar dan rond hangt als een gemis// om iedereen te laten weten/ dat ik het ben die word vergeten,/ dat ik het was die er niet is.’
In deze aflevering verder o.a. de Spinozalezing van Grunberg, proza van Kira Wuck en Dorien de Wit, gedichten van Krijn Peter Hesselink, F. Starik, Froukje van der Ploeg en Iris Le Rütte. En dat is nog lang niet alles.
Zoals altijd, warm aanbevolen dit blad dat als geen ander trouw is aan zijn auteurs en daarmee ook aan zijn lezers.
Website: www.hollandsmaandblad.nl
