Hazenogen
Bovenaards dons
heeft een dichtheid die niet sluit
maar spiegelt in neergeslagen straten
ooit begaanbaar met de ogen toe –
het werd nooit warm van wang en
was veel zachter.
Nu wissel ik voortdurend van mijn zij:
zwaar en werelds is wat waar is
wat niet voorbij schuift als een wolk
II
vandaag een aantal jaar
geleden ging mijn oma weg
nu weet ik ook waarom water blauw is
deeltjes die verstrooid worden
uit de lucht, haar
laatste dag noemen we hemelvaart
ze vouwde zacht haar handen samen
ik weet niet wat ze dacht
voor ze vertrok en of
ze er ook sneller was