WIE HIER BINNENTREEDT DOET EERST EEN WENS
Het is stil op de bodem van het meer
een flinterdunne slaap,ik draai
mijn gezicht naar de muur
je wilt toch iets in de buurt hebben
naast roodwier en troosteloze poezie
maar ik zie mogelijkheden
voor vissen met luie onderlippen
sereen samengaan de diepe
duisternis in ook al is
een afscheid op den duur niet te vermijden
gezien mijn verlangen naar schoonheid ijdel
en onuitwisbaar is.
TUSSEN THEATER EN WAARHEID
Er hing ernst in de lucht, een lege boom
keek om zich heen alsof hij nog iets of iemand verwachtte
een windvlaag misschien in een smalle laan
ik zweeg, ik deed, jij en ik, het zou goed zijn om af en toe
eens samen op te trekken want de meest onwaarschijnlijke dingen
ondergaan de meest onwaarschijnlijke veranderingen
de jonge boom deelde geen dromen met vreemden,
maar wel zachte regen die takken doet openspringen
en broze katjes laat neerploffen in je hart
het soort sentiment dat onvolwassenheid
verried en in je geheugen is gekerfd en waaraan je bent overgeleverd
onschadelijke beestjes, blaadjes die bewondering verdienen
omdat ze hun prettigste glimlach tevoorschijn halen
zonder besef geen woord uitbrengen en toch bestaan.
BLADWIJZER
woorden om aan de wereld te onttrekken
om je weg te vinden, de bladwijzer neer te leggen
niet meer naar het eiland staren
of zeggen ik bouw een boot en stik een zeil.
Karakter dat zich voorneemt op te klimmen
langs de strengen van een verrukkelijke vlecht
naar het gloeiende dat van onzuiverheden reinigt.
Ik voelde welgevormde warmte op mijn vleugels.
Er is geen weg dan in het gistend
gezelschap van kiemend zaad
jezelf in de aarde te storten.
