Foto: Lumen Lineas
Daan Janssens (1994) is een jonge schrijver en performer met een hart voor het ongewone en is sinds januari 2017 de eerste stadsdichter van Hoogstraten. Zijn literatuuropleiding heeft hem opgezadeld met een schrijfmicrobe en sindsdien tracht hij zijn versies van de werkelijkheid via zijn pen en op het podium met de wereld te delen.
achromie
alles herleidt tot vormeloos wit
in het zand
de schaduw van gesloten ogen en de vraag wat nu net diepgang is
er nestelt iets onbehaaglijks tussen ons
een in het nauw gedreven nervositeit die verdwijnt
weer opdoemt
de nuances laten we
langzaam los
verbannen hen naar waar
of wanneer dan ook
onderhuids vervagen we tot vormeloos
film italien
verder spreekt de kamer onvoorzichtig voor zich
door de antieke gordijnen zijn zelfs geen silhouetten zichtbaar
ze besluit dan maar de nachtvlinders zelf een stem te geven
acherontia atropos beweert ze
gehuld in negatieve frequentie
hopeloos aangetrokken tot hun noodlot
de Goldberg variaties – Zimmerman
ze knipt vergane foto’s tot een collage in sepia
haar messen breken landschappen open
de zon gaat er onvermijdelijk in onder
ik loop de kamer uit en besluit dat een enkel laken volstaat vannacht
haar been wrijft langzaam langs het mijne
het voelt onafwendbaar – tijd heeft enkel een eindbestemming
lasciate ogne speranza, voi ch’intrate
ik sta op en drink een glas water
plastiek
ik wil uw lichaam
beeldhouwen tot wat u u maakt
of ontkalking meer vraagt dan enkel tijd
er ook zoiets bestaat als plaatsvervangend sterven
ik wil zien
ik wil weten
ik wil voelen
ik wil verder gaan dan alle redelijkheid toelaat
of ik een mens tot mens kan maken door enkel mens te zijn
dat ik huid kan villen van een brief
als perkament om uw kale spieren te bedekken
of het mogelijk is om ogen, oren en tast te scheppen uit enkel woorden
als een geheugen zonder herinneringen
ik wil weten of ik u kan zijn zonder dat ik u ooit heb gezien
