Herman Rohaert (° 1958). Dichter, neerlandicus, literair criticus, gewezen redactielid van de literaire tijdschriften Appel en Verba. Docent schrijfcursus aan de academie van Genk. Jurylid van verschillende literaire wedstrijden. Winnaar van verschillende literaire prijzen, auteur van talrijke publicaties in een brede waaier van literaire tijdschriften, auteur van verschillende dichtbundels bij Uitgeverij P., lid van voormalig dichterscollectief mengmeTTaal.
We mogen hier een nieuw drieluik publiceren.
LEEGTE TRAPPELEN, een drieluik
I STRANDEN VAN GELUID
Onder het stuivende zand, tussen wacht- en stilstand,
zingen stranden van geluid: de zucht van wind die
zich legt, het knisperen van een waggelende kever,
een helikopterend insect, twijgen die elkaar overlangs
strijken. Geknak van warmte, droogte, dorheid.
Gedoofde galm, gestilde dreun.
Laat het leeg worden, alle luchtbellen zich vacuüm trekken,
Laat je blaken, wegzinken, zakken door elke bodem tot
je rugt vaste grond.
II THE VOID
Nu, voor je, recht in je oog, de leegte, roerloos, breed panoramisch in
beeld, een lichtend kwadraat, trillend, gedempt.
Niet dat ze gaapt, aanzuigt – ze ademt, etaleert zich, strekt zich uit:
een kijkend, zwijgend meisje bewegingloos in een neonbelicht
raam: ‘stap over de drempel, kom bij mij naar binnen/ blijf niet staan,
ga aan mij voorbij.’
III VERTROKKEN
Zwart valt in rechthoekige vlakken uit de hemel, hakbijlen
van donkerte, in de verte sleurt een hond zich door laatste
avondlicht, langzame streep van links naar rechts, regen blijft
uit.
Het landschap duldt je maar wanneer je nietig. Je zoekt een
steen, een platte, om je hoofd op te leggen. Hem oplichten,
controleren op slang, doe je niet.
Je strekt je tot vlak en onzichtbaar, weet: eens vertrokken,
kom je niet meer aan.
