Inge Boulonois – Vers gekruid

Licht verteerbaar met een aangename nasmaak

door Maurice Broere

–

–
Wat is het verschil tussen een dood vogeltje? Als de aangesprokene aangeeft het niet te weten, volgt het antwoord: Zijn ene pootje is even lang. Sommigen stellen eerst nog een tussenvraag voor ze zeggen het niet te weten: Tussen een dood vogeltje en wat? Een absurde vraag, vraagt om een absurd antwoord. Als je dat niet aanvoelt, ligt deze vorm van humor je niet. Dit geeft al aan dat humor niet zo eenvoudig te definiëren is en dat het zeer persoonlijk is. Het schrijven van verhalen en gedichten met humor is niet gemakkelijk en goede humoristische schrijvers en dichters zijn schaars. Toch kunnen we trots zijn op een aantal dichters die zich hebben bekwaamd in het schrijven van light verse. Het genre komt wat wuft over, maar er kan wel degelijk een onderliggende boodschap in zitten, waar je niet direct om zou moeten lachen. Denk bijvoorbeeld aan het werk van Levi Weemoedt waar achter de lach altijd een traan zit of misschien andersom.

Inge Boulonois bevindt zich in goed gezelschap. Ze is goed thuis in het genre en verwijst naar of persifleert allerlei beoefenaars ervan: Driek van Wissen, Annie M. G. Schmidt, Kees Stip en drs P. Ook serieuzere dichters als Nijhoff, Kloos en Hanlo worden niet gespaard.

Het interessante aan light verse is dat het zich bedient van traditionele vormen en rijm. De beoefenaars ervan leggen zichzelf vast in strakke vormen en strenge rijmschema’s. Ook hebben ze voor nieuwe dichtvormen gezorgd, zoals het: snelsonnet (1 kwatrijn en 1 distichon), het douzijn (2 kwintijnen en 1 distichon), de sonnettine (2 kwatrijnen en 1 distichon), en het ollebolleke (2 kwatrijnen) bijvoorbeeld. Deze vormen hebben vaak nog strakke rijmschema’s en een voorgeschreven ingewikkeld metrum.

De titel speelt met de woorden van Shakespeare ‘to be or not to be’. Dit snelsonnet relativeert de me too-beweging. Grappig en creatief is de vondst van het woord grijpjanus, dat wel erg past in dit verband.

Als ironie een belangrijk element in je werk is, is het wel zo sportief om aan zelfspot te doen. Helemaal mooi is het als je op twee fronten kunt scoren. Naast dichter is Inge Boulonois zelf recensent van poëzie, gespecialiseerd in light verse.

Uit het gedicht blijkt dat een recensent ondanks zijn deskundigheid een gemankeerd schrijver is, die het eigenlijk niet kan uitstaan dat hij nooit erkenning heeft gekregen. Dit geldt niet voor Boulonois die zeker wel waardering heeft gekregen. Aan de andere kant, uw recensent beoordeelt deze bundel en voelt zich gevleid om als zielzorger en intellectueel gezien te worden, maar wat minder gevleid dat hij als strenge haarklover en gefrustreerd auteur gezien wordt. Opvallend aan het vers is het rijm dat geweldig loopt en nergens gekunsteld is. (belletrie/bel-esprit). Met name de tweede strofe valt op door de klankrijkdom.

Tegenwoordig is de dood niet meer eng. Het leven moet gevierd worden. We bouwen het verdriet om naar een feestje met alles erop en eraan en het gemis ligt in de kist.

Voor de lezer die niet bekend is met het light verse is dit een uitgelezen gelegenheid om er kennis mee te maken. Vers gekruid is een heel prettig leesbare bundel met een erg gevarieerd aanbod van dichtvormen. Heel aardig zijn, onder het motto van, het oog wil ook wat, de bladzijden waarop plaatjes staan, die een illustratie zijn van onder andere de dichtvormen, maar ook persiflages op bekende schilderijen. Inge Boulonois is naast dichter beeldend kunstenaar en zij weet deze twee disciplines naadloos te combineren.

Nergens worden de verzen flauw of nietszeggend, wat met het dichten in dit genre wel op de loer kan liggen. Boulonois slaagt er wonderwel in om het in meer dan honderd gedichten boeiend en grappig te houden en de diepgang ontbreekt zeker niet.

We sluiten af met een ‘vette knipoog’:

____

Inge Boulonois (2020). Vers gekruid, Light Verse. Mijnbestseller, 112 blz. €19,50. ISBN 9789403602837