Wim van Strien: “Met 87 jaar ben ik wijzer aan het worden. Dichten is leuk en ik moet er vaak zelf om lachen. Ik was er graag eerder aan begonnen. Het is lastig om mijn verzen in categorieën onder te brengen, voor bijv. ‘Verzamelde gedichten’. De onderwerpen zijn erg divers. Ik dicht geen vermoeiende cyclussen, maar maak nog wel lange gedichten.”
CORONA, gemiste kans
–
Hoe kan ik met mijn klein verstand
die onuitsprekelijke zaken
bevroeden, aanvoelen met mijn oude hand
en niet terstond ontregeld raken?
–
Het lijkt niet eerlijk dán pas tijd te vinden
voor begrijpen; door hermeneutisch lezen
leren dat tussen werkelijkheid en in de
tijd van sterven, erna en net ervoor,
–
als wij voor zinloosheid van het leven vrezen,
juist daarom weten willen en verwachten –
Er taal noch teken komt van het Daarachter.
–
Waarom geeft niemand ooit iets door?
Er gaan zovelen – doorverwezen –
gekroond ons in doodse stilte voor.
–
Hoe kan ik met mijn klein verstand
die onuitsprekelijke zaken
bevroeden, aanvoelen met mijn oude hand
en niet terstond ontregeld raken?
–
Het lijkt niet eerlijk dán pas tijd te vinden
voor begrijpen; door hermeneutisch lezen
leren dat tussen werkelijkheid en in de
tijd van sterven, erna en net ervoor,
–
als wij voor zinloosheid van het leven vrezen,
juist daarom weten willen en verwachten –
Er taal noch teken komt van het Daarachter.
–
Waarom geeft niemand ooit iets door?
Er gaan zovelen – doorverwezen –
gekroond ons in doodse stilte voor.
Corona-Zomer-liedje
–
Loop jij met mij de zomer door
– al mogen wij niet ver –
eerst zoeken wij de oude kus-lijn
Eerst ik: Voor die van mij.
–
Als je niet wil – trek geen bikini aan
ik hou me stil – voor jou is dat ook fijn.
Kijk aan: Je hebt het toch gedaan!
Kan ik, mag ik jouw zomer zijn?
–
Mijn Ceres! Wat ben je elegant!
Soepel blozend, vormvast gebruind
en slank. Je lijkt een Diva uit de krant.
Ik ben er weer eens ingetuind.
–
Mijn hand zwierf eerst wat doelloos rond
maar bleek van jou en mij de wijste:
Jij zocht en vond mijn grote mond
en kuste mij. Als was dat een vereiste.
–
Loop jij met mij de zomer door
– al mogen wij niet ver –
eerst zoeken wij de oude kus-lijn
Eerst ik: Voor die van mij.
–
Als je niet wil – trek geen bikini aan
ik hou me stil – voor jou is dat ook fijn.
Kijk aan: Je hebt het toch gedaan!
Kan ik, mag ik jouw zomer zijn?
–
Mijn Ceres! Wat ben je elegant!
Soepel blozend, vormvast gebruind
en slank. Je lijkt een Diva uit de krant.
Ik ben er weer eens ingetuind.
–
Mijn hand zwierf eerst wat doelloos rond
maar bleek van jou en mij de wijste:
Jij zocht en vond mijn grote mond
en kuste mij. Als was dat een vereiste.
-Heeft u ooit krater of krat
van Socrates gehad? Nee??-
–
Wijnvat en Werkelijkheid
–
Wat gepakt kan en aangevoeld,
met een binnen- en buitenkant,
begrensd door Vorm, bedoeld of on-,
toelatend wat: Bevoegd of on-,
–
de zoekers naar de ware stand
van zaken als Schijn en Wezen
– zonder enig onderscheid
tussen on- of werklijkheid –
–
dié denken steeds als zij even
wegkijken: ‘Zit die vorm in mijn,
of leven wij bij hem in zijn?’
–
Hij blijft eeuwig duurzaam leven
als die bedachte krater wijn.
–
Verdien ik dan maar mens te zijn?’
van Socrates gehad? Nee??-
–
Wijnvat en Werkelijkheid
–
Wat gepakt kan en aangevoeld,
met een binnen- en buitenkant,
begrensd door Vorm, bedoeld of on-,
toelatend wat: Bevoegd of on-,
–
de zoekers naar de ware stand
van zaken als Schijn en Wezen
– zonder enig onderscheid
tussen on- of werklijkheid –
–
dié denken steeds als zij even
wegkijken: ‘Zit die vorm in mijn,
of leven wij bij hem in zijn?’
–
Hij blijft eeuwig duurzaam leven
als die bedachte krater wijn.
–
Verdien ik dan maar mens te zijn?’
