Stefaan Pauwels woont en werkt in Brussel. Hij schrijft voor zijn brood, publiceerde al eerder gedichten in literaire tijdschriften, maar op het officieel debuut is het nog even wachten.
Begin 2020 richtte Stefaan het digitale poëzie project FOLDER 52 op: een gratis wekelijkse nieuwsbrief waarbij iedereen die intekent met hun mailadres elke week 1 gedicht en 1 beeld ontvangt, 1 jaar lang.
foto Alex Salinas
–
“Wie heeft nummer zesendertig?”
vraagt de hoopvolle slagersassistente aan de pelgrims,
gehoorzaam verzameld voor haar vleestoog
–
Ik heb dat nummer op een briefje, in mijn broekzak, tussen twee vingers,
maar ik antwoord niet
–
Ik sta daar maar te kijken
naar de doosjes met beleg
–
En in gedachten stap ik in een vierkante houten kist
op de bodem van een kleine boot
–
In de kist, die hoorbaar wordt vastgespijkerd door twee jonge monniken,
ligt een beetje voedsel klaar voor de reis: voornamelijk rauw vlees
–
De weke geur van aan de lucht blootgesteld dierenbloed
vult al snel het duister om mij heen
–
De boot wordt afgeduwd,
en ik hoor voor de laatste keer het geluid van zand,
voetstappen, de moeizame adem van anderen
–
Nu is het wachten
–
De stroom die mij weg zal dragen, zal ik niet kennen
Heb ik nooit echt gekend
–
Mijn beurt is voorbij
en opnieuw aanschuiven wil ik niet
–
achteraf kan je deze verlangens verwoorden:
een landschap te zijn, een reus die is gaan liggen
en wat je navel was, de sikkel van een vingernagel,
de weerloze bocht in de hoek van een oog:
het is nu een landschap voor kleinere levens
–
jouw lichaam voortaan
slechts achtergrond, volledig aanvaard,
niet in vraag gesteld
door de kleine levens
. die door jou in stilte worden gevoed,
zich niet bewust dat onder hen een lichaam ligt,
slapend of bloedend
(Ponty)
–
Je zocht naar woorden die een spiraal van mineralen zouden maken
als een kolk in een schelp . in je hoofd,
je voornaamste plaats om verlossing te verwachten,
denk je zelf.
–
Je zocht naar een nieuw patroon
ontstaan uit de duizendjarige glinsterende ader van gebed, smeekbeden,
een woordeloos weten dat in elk lichaam anders is,
zoals DNA in elk lichaam anders wordt,
een code met een opdracht:
word jezelf.
–
Je zocht een koor gemaakt van één nieuwe stem,
maar vond enkel het geluid dat je laptop maakt
wanneer je hem het verkeerde wachtwoord geeft
Herhaald met variaties die niets ontsluiten
Dit is het niet, denk je
Niemand anders hoort het
Alles wat je zegt word je zelf