Wouter Veldboer, geboren in Rotterdam op 29 april 1972, studeerde wiskunde in Nijmegen van 1991 tot 1996, woont in Amsterdam sinds 2001, is applicatiebeheerder in het onderwijs sinds 2007, lat sinds 2012 en heeft bij Boekscout in 2018 een roman gepubliceerd, genaamd Lucide Liefde. Geen kinderen, geen rijbewijs.
–
WOORDEN
–
ik heb ze er niet voor
behalve deze negen
–
gevolgd door deze vier
waarna ik stop met tellen
–
voor ik het weet heb ik er
een mond vol om niets
–
anders te zeggen dan
dat ik er geen voor heb
–
ik heb ze er niet voor
behalve deze negen
–
gevolgd door deze vier
waarna ik stop met tellen
–
voor ik het weet heb ik er
een mond vol om niets
–
anders te zeggen dan
dat ik er geen voor heb
NAAKT
–
ontneem de mens
zijn verhaal
–
zie hem zonder de kleren
van de taal
–
die zowel zijn verleden
als toekomst beschrijft
–
en geef hem de gift
van het heden
–
het beest dat rust
als het moe is
–
eet als het honger heeft
bestaat als het leeft
–
zich niet bewust is
dat er meer is
–
nooit eens twijfelt
genegenheid accepteert
–
dan weer weigert
liefde is of het kwaad
–
geen kleren draagt
behalve die van de daad
–
ontneem de mens
zijn verhaal
–
zie hem zonder de kleren
van de taal
–
die zowel zijn verleden
als toekomst beschrijft
–
en geef hem de gift
van het heden
–
het beest dat rust
als het moe is
–
eet als het honger heeft
bestaat als het leeft
–
zich niet bewust is
dat er meer is
–
nooit eens twijfelt
genegenheid accepteert
–
dan weer weigert
liefde is of het kwaad
–
geen kleren draagt
behalve die van de daad
LIEF GEDICHT
–
nog voor ze
gelegd worden
kan ik je kwijt
aan de straatstenen
op de onderkant
–
kalk ik je
en laat ik je
aan de stratenmakers
om ontdekt te worden
ieder woord afzonderlijk
–
als een puzzel
waarvan geen stuk
mag ontbreken
willen ze je
met voeten treden
–
zodra je
met de neus omhoog
uit laatste respect
in de juiste volgorde
bent afgelegd
–
nog voor ze
gelegd worden
kan ik je kwijt
aan de straatstenen
op de onderkant
–
kalk ik je
en laat ik je
aan de stratenmakers
om ontdekt te worden
ieder woord afzonderlijk
–
als een puzzel
waarvan geen stuk
mag ontbreken
willen ze je
met voeten treden
–
zodra je
met de neus omhoog
uit laatste respect
in de juiste volgorde
bent afgelegd