Betty van Rijk is geboren en opgegroeid in Oud-IJsselmonde, een dorp langs de Maas. Ze schrijft filosofische essays, korte verhalen en gedichten, een aantal zijn opgenomen in verzamelbundels en op websites. Meest recente publicatie: minuscule expressies, op de website van het gezeefde gedicht in de Zeef van september 2023. Betty leest graag voor aan publiek.
–
foto © Leen van Gelder
–
–
een meisjesgezicht
in een tijdschrift
lippen gesloten, stroblond haar
ik teken smalle schouders
dunne sproetenbenen
knip je uit, bewaar
–
hoe jij en ik zwommen in onderbroek
bij de schepen ons verstopten
–
er was oponthoud, stoplichten
moerasland
–
je stem vond ik bij het water
waar wij, wij waren, waar we
zaten en tuurden en praatten
over later, dat niemand, niemand
geen man, geen kind, geen kerk
–
als ’s nachts de sluisdeur openstaat
stroomt zij de kamer binnen
–
zamelt wasgoed bij elkaar, verplaatst
een lamp, zoekt schort
poetst laminaat
–
voert vla aan de cavia, borrelhapjes
aan de hond
frambozentaart bakt ze in kussensloop
–
schrobt plafond met tandenborstel
–
het water stijgt, het water stijgt
–
de Maas lispelt achter behang
de kamer kleurt ademnood blauw
–
met voorzichtige handen strelen wij haar
stijve benen, spitsvoet, stoppen abrupt
–
bij het navelknoopje
–
vragen om scharen, draad, glasscherven desnoods
de streng is beeldschoon
–
met punttongen verfraaien we haar laatste jurk
de hals lager, de rok ingekort
–
met rappe vingers vlechten we haren losser
kleuren lippen rood, penselen lachrimpels
–
speuren met vragende ogen over haar gelaat
–
halen veters uit schoenen, dribbelen op blote voeten
om haar heen, draaien alle klokken op nul
–
sperren onze tenen
–
begin met de kinderen
begin met een prentenboek
vraag wat ze zien
wat niet
–
teken een labyrint
geef ze een potlood
stuur ze op pad
apart
–
leer ze lezen
van achter naar voren
–
neem ze mee naar theater
kijk achter coulissen
wijs ze mascara en rouge
zoek spiegels
leer ze kijken
luisteren
hoe adem stroomt, hapert, hijgt
–
laat ze los in de ruimten