Kathleen Boogmans is schrijfster van proza en poëzie, schrijfdocent intuïtief schrijven en creatief dagboek en onderneemster bij Ommezien. Ze is bijna volledig blind. Door lezen komt de wereld voor haar helemaal terug in beeld. Door het schrijven van poëzie probeert ze haar visuele herinneringen vast te leggen onder het motto verlies goed. In 2021 won ze de Boontjesprijs voor poëzie.
Foto © Koen Govaert
Vriendschap
–
Hoe er gaten in kringen
ontstonden zomaar of plotsklaps
Hoe wij geen liederen meer aanheffen
–
Kijk in het rond
in elkaars doen en laten
We hebben de hele dag gewerkt
Waar leggen we onze zakdoek neer?
–
We weten nog hoe
kampvuur aansteken ging
Of hoe het strijken van een lucifer
door de jaren toch hetzelfde kan blijven
en wij voor elkaar iets ouds, iets blauws
–
Hoe er gaten in kringen
ontstonden zomaar of plotsklaps
Hoe wij geen liederen meer aanheffen
–
Kijk in het rond
in elkaars doen en laten
We hebben de hele dag gewerkt
Waar leggen we onze zakdoek neer?
–
We weten nog hoe
kampvuur aansteken ging
Of hoe het strijken van een lucifer
door de jaren toch hetzelfde kan blijven
en wij voor elkaar iets ouds, iets blauws
Samenvallen
–
Was dat het punt dat we samenvielen
Daar toen tussen bomen en vijvers
Daar in de huivering die de herfst meebracht
–
Was het daar dat wij ons naar elkaar plooiden
Samenvloeiden toen jij je jas om me heen wikkelde
We op de rand van kantelen stonden
–
Was het daar toen op die lijzige oktoberzondag
Daar toen op die brug waar wij
naar het blauw en het blanke staarden
–
Waar wij nog niet vermoedden
–
Voor onze ogen maakte een blad
Dat nog iets van groen had
Zich los en viel in het rimpelwater
–
Wij keken naar het blad
Dat op het water landde
En we wisten niet wie wie overrompelde
–
Was dat het punt dat we samenvielen
Daar toen tussen bomen en vijvers
Daar in de huivering die de herfst meebracht
–
Was het daar dat wij ons naar elkaar plooiden
Samenvloeiden toen jij je jas om me heen wikkelde
We op de rand van kantelen stonden
–
Was het daar toen op die lijzige oktoberzondag
Daar toen op die brug waar wij
naar het blauw en het blanke staarden
–
Waar wij nog niet vermoedden
–
Voor onze ogen maakte een blad
Dat nog iets van groen had
Zich los en viel in het rimpelwater
–
Wij keken naar het blad
Dat op het water landde
En we wisten niet wie wie overrompelde
International Klein Blue
–
ik zat op de bank en keek naar het schilderij
ik zag de zee en wij woorden spelend
azuur, turquoise, kobalt
–
ik zag de regen hangen tegen de muur
ik zag vakantieluiken , strepen avondlicht
lavendel, lapis lazuli, hemels
–
ik zag korenbloemen, ereprijs, pauwenogen
een Icarusvlinder, ijsvogels
iets tussen cyaan en violet, ultramarijn
–
ik zag een staalhard plein
ik zag de sirene, de lucht, het uur
koningsmantel, je lippen, vergeet-me-niet
–
ik zag het lied van The Scene
ik zag mijzelf zonder jou
ik zat op de bank en keek naar het schilderij
ik zag de zee en wij zwijgend
–
in effen blauw, alleen maar blauw
–
ik zat op de bank en keek naar het schilderij
ik zag de zee en wij woorden spelend
azuur, turquoise, kobalt
–
ik zag de regen hangen tegen de muur
ik zag vakantieluiken , strepen avondlicht
lavendel, lapis lazuli, hemels
–
ik zag korenbloemen, ereprijs, pauwenogen
een Icarusvlinder, ijsvogels
iets tussen cyaan en violet, ultramarijn
–
ik zag een staalhard plein
ik zag de sirene, de lucht, het uur
koningsmantel, je lippen, vergeet-me-niet
–
ik zag het lied van The Scene
ik zag mijzelf zonder jou
ik zat op de bank en keek naar het schilderij
ik zag de zee en wij zwijgend
–
in effen blauw, alleen maar blauw
