LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Hilde Devoghel

4 mrt, 2025

‘Een mens denkt elke dag een zee van 50.000 gedachten.’ Hilde Devoghel duikt in die gedachten en schrijft zich een universum waarin plaats is voor liefde, gemis én wetenschap.
Devoghel is auteur, redacteur en copywriter. Begin 2023 publiceerde ze de gedichtenbundel Meestal zijn we aardig bij uitgeverij Pelckmans waarin ze volgens recensenten ‘een eigen poëtische stem’ ontwikkelt. Met die stem probeert de auteur te ontroeren en te relativeren, vaak met een dosis binnenpret. Hilde Devoghel heeft een achtergrond als journaliste en wetenschapscommunicator van de KU Leuven. Die inzichten sijpelen op een lichtvoetige manier door in haar literair werk. Devoghel won de columnwedstrijd van This is how we read, de WEL Flitsverhaal wedstrijd, de Julia Tulkensprijs 2021 voor cursiefjes en schreef het winnende vers van de Maandrangwedstrijd 2025. Haar blog is hier te vinden.

foto © Els Put

 

regie

een scharlaken maan
spijkert zich als marmer om aarde

en wij
we schuiven slaafs in een envelop
van strakke lakens op zoek naar bovenaards soelaas

in een te scherp gevouwen origami van armen en benen
slapen we, schrappen we
bijna boosaardig in onze bovenkamers
wat we niet meenemen naar de volgende dag

alsof we de regie in handen hebben
alsof er ons nog veel tijd blijft op onze omloopbanen

morgen – hoe aandoenlijk – plooien we weer monter op
zilver

noem me een dief
van dialogen, rover van
steelse blikken en momenten

mijn klauwen zakken in gesprekken, uit het zicht
smokkel ik echo’s van zilver naar mijn nest
stapel ze maniakaal als suikerklontjes voor later

noem me een dichter, het is een zegen
vallende zinnen sprokkelen, ze enten op een blad
je dag is er omzeggens mee gered
geen hand op je gezicht
die je het zwijgen oplegt
gehijg

ons werelds collectief van zwiepende duimen
stuurt amechtig algoritmes aan
zuigende zinnen geen tekort

we noren synchroon als volleerde schaatsers
rond een wak van onzinnige data
pluggen onze ziel, ons profiel in een feed van zwakke plekken

juichen voor de dopamine dans

ons gezond verstand krampachtig op de rug gebonden
halen complotten ons buitenom in

we weten hoe lang en breed ons gehijg, ons gehap naar glorie is maar niet wanneer het
frêle ijsblauw breekt, wanneer het stopt

 

 

 

     Andere berichten

Raymond Tilma

Raymond Tilma (Leiden, 1976) is in de eerste plaats vader. Zijn belevenissen met zijn kinderen deelt hij op zijn blog. Daarnaast is hij...

Annet Zaagsma

Annet Zaagsma schrijft soms in het Fries en interviewt dichters voor Meandermagazine. Haar gedichten zijn gepubliceerd in o.a. Ooteoote,...

Herlinda Vekemans

Van Herlinda Vekemans verschenen vijf dichtbundels bij Poëziecentrum, Gent. Twee ervan vonden hun inspiratie in het oeuvre van...