door Jan Loogman
Er is maar één manier / om werkelijk / op Texel aan te komen dichtte Sjoerd Kuyper ooit, maar vanuit een lang geleden in mij gegroeide weerzin tegen elke enige weg stel ik mijn reisgezel voor zijn aanwijzingen te negeren. Zij verklaart zich akkoord en dus gaan wij niet helemaal naar Harlingen om de boot naar Vlieland te nemen en op dat eiland naar de westelijke punt te reizen, we waden niet door het water van het Eierlandse Gat om aan boord van een oude vissersboot te gaan en naar de vuurtoren te varen terwijl vissen blinkend van licht omhoog springen. We stappen gewoon in Den Helder op de veerboot die na vertrek rechtstreeks aankoerst op ’t Horntje. Strakblauwe lucht, een enkele zeehond laat zich zien. Het is televisiekijken vanaf deze fluisterzachte ferry vol comfort. Je kunt er behoorlijk naar het toilet en de gevulde koek smaakt vers. Bij het verlaten van het schip citeer ik Theun de Winter die zijn gedicht Herschapen Eiland nog maar enkele tientallen jaren geleden begon met de regels De boot stroomt leeg, komt grommend / klaar. Een onherkenbaar beeld, de ferry van vandaag gromt niet en droomt zelfs niet van klaarkomen.
Ondanks onze alternatieve route, zijn wij nu werkelijk op het eiland. We verkennen de waddenkant. De wind snijdt het strakke vel van onze wangen en de laagstaande zon steekt onze ogen uit. Met een hand tegen ons voorhoofd proberen wij het gefladder boven het polderwater thuis te brengen. Spreeuwen zeg ik, kauwen zegt zij. We draaien de wind de rug toe, ontwijken de zon en vinden de kerk van Den Hoorn in de verte. Boven het veld brengen wij de wolken thuis: Iemand moet er zijn / op een verlaten schapen-eiland / in ritselend helmgras gelegen / om van de doelloos dwalende wolken / de herder te zijn. Dat zijn woorden van Frans Kuyper.
Wij dwalen door en het lijkt erop dat de oneindigheid ons gaat vinden, maar dan is er koffie bij De Kombuis waar vrouwen met verweerde gezichten bereid zijn een broodje kaas te serveren ook al staat het niet op de kaart. Op tafel ligt een Texelse Courant en daarin een verslag van de poëziedag op de middelbare school van het eiland. Caroline Engelmann schreef: De wereld ligt voor je open / en de horizon straalt.
foto veerboot Texelstroom © Teso
andere foto’s © Jolanda van Spaandonk
–
