Els de Groen is schrijver, publicist en beeldend kunstenaar. Als kind al was zij gefascineerd door andere culturen, reizen en vreemde talen. Ze studeerde Frans, maar alleen in haar moedertaal, het Nederlands, kon ze schrijven. Na tientallen boeken voor kinderen, oudere jeugd en volwassenen te hebben gepubliceerd, ontdekte ze de poëzie. In Wakker vallen debuteert ze als dichter en als beeldend kunstenaar, want ze maakte zelf de olieverfillustraties.
foto Henk de Groen
Uit de bundel Wakker vallen:
Wasnacht
Als ik taal moet strijken
omdat de woorden slobberen
om hun betekenis
en elke zin als onzin
tussen de plooien valt
pijnig ik mijn hersens
wik, weeg en verwerp
honderdduizend opties
moe, wanneer de ochtend
niet harmonieus en soepel
begint als een gedicht, maar
met een volle wasmand
verfomfaaide gedachten.
Korstjes
Als een onderscheiding
lagen korstjes op mijn knieën.
Je zag dat ik gebloed had
nooit dat ik had gehuild.
Alleen, de jeuk was moordend.
Ik had wel duizend vingers
ging er bovenop zitten
stopte ze in mijn mond
of heel diep in mijn zakken.
Maar altijd was er eentje
die zijn eigen gang ging
het losse randje vond en
als een deksel opwipte van
vel dat nog niet af was.
Recent:
Buitenstaander
Ik zie voorbijgangers lopen
op weg van afspraak naar afspraak
cursus, kantoor, een klant of een klus
bruiloft, spreekuur, de trein of de bus…
De ene bedaard, de ander gehaast
gaan ze van ergens naar ergens.
Ik zie het spoor dat ze trekken
tussen afspraak en afspraak
vergeten, verfrommelde brieven
verstomde gesprekken, gelieven…
De ene bedroefd, de ander voldaan
gaan ze van ergens naar ergens.
En heel soms zie ik hen ruimen
alsof het was afgesproken.
Ze luchten hun harten, biechten hun spijt
rapen vermorste kansen en tijd…
Waarna ze voor even getroost
van ergens naar ergens lopen.
