Man volgt spoor
door Joris Lenstra
Gilles Boeuf (1970) is dichter, vormgever en fotograaf. Eerder publiceerde hij gedichtenbundels bij Perdu (Gedichten, 1998), Meulenhoff (In het groene licht, 2002) en De Contrabas (Verte, 2008). Buiten slapen (De Contrabas, 2012) is zijn vierde bundel, en zijn tweede bij dezelfde uitgeverij. Uitgeverij De Contrabas geeft hedendaagse poëzie uit van bekende en minder bekende namen.
Buiten slapen is een klein en dun bundeltje dat slechts 36 pagina’s telt. Er zijn veel titelbladen, zodat het eerste gedicht pas op pagina 9 begint.
Het boekje is niet alleen klein, het is ook een ingetogen bundel. De teksten zijn korte, sfeervol beschreven observaties. Er is een wisselend perspectief: ‘ik’ en ‘wij’ wisselen elkaar af. Soms wordt er ook een ‘jij’ aangesproken. En soms is er geen duidelijke verteller aan te wijzen. Toch lijkt er sprake te zijn van één coherente spreker. Ik kan niet aan de indruk ontkomen dat de spreker een kind moet zijn dat in Den Haag woont, op vakantie gaat en de verwarrende, weidse werkelijkheid probeert te begrijpen.
Het sterkst vind ik ‘Spoor’ op pagina 21:
De man van het huis aan het spoor
loopt door het veld, er is
een spoor van het huis naar
de hut en een spoor van de
nachttrein langs het huis
De man volgt het spoor door het
bos, houthakkers hebben stapels
gemaakt en de jagershut kan
een schuilplaats zijn
Voor een dier, voor de man
van het huis zoals huizen zijn:
Slapen, opstaan, voedsel
Vuur met het water dat
schoonwast, van alles
ontdaan
’s Nachts is de trein de verte
die nadert, een ander huis
dat wacht en niet wacht
De gekozen woorden ‘huis’, ‘wachten’, ‘schuilplaats’, ‘spoor’ krijgen allemaal een diepere emotionele lading door de vragen die deze tekst oproepen: Waar gaat het spoor naartoe? Is het huis ook figuurlijk een schuilplaats? Waar wordt op gewacht of op wie?
Alle gedichten hebben dezelfde ingetogen, beschrijvende schrijfstijl en gaan, in meer of mindere mate, over de weidsheid van de natuur en over de essenties van het leven (voedsel, water, schuilplaats, slapen).
Van mij had deze uitgave iets rijker voorzien mogen zijn van extra’s, bijvoorbeeld van een achterflaptekst of een korte inleiding met een klein stukje uitleg over de auteur en eventueel over het thema van deze bundel. Nu wordt de lezer onvoorbereid in het diepe gegooid. Dat is een beetje te karig naar mijn smaak.
Daarbij vind ik het papier voor het omslag te hard. Bij een pocketboek, en zeker van zo’n klein formaat, houd ik ervan als het omslag een beetje meebuigt met mijn hand.
Verder is het een aardige bundel die de liefhebber van zulke suggestieve, ingetogen teksten niet teleur zal stellen.
***
Zie voor enkele gedichten van Gilles Boeuf hier en hier.
Zie ook zijn website en blog.
