Interviews

Dichter Albert Hagenaars is een pelgrim, onrustig, voortgedreven door nieuwsgierigheid naar vooral plaatsen en mensen, maar hij kent ook het tegendeel: het urenlang op één plaats bezig zijn met poëzie, hetzij die van hemzelf hetzij die van een ander. Dat geeft iedere keer een andere werkelijkheid. Elk woord, zelfs elke combinatie van in geen enkele taal bij elkaar horende letters, roept associaties op.

Eigenlijk gaat mijn werk vaak over bijzaken, over vreemde gedachtekronkels of glimwormen, zegt Marjolijn van Heemstra. Wel heb ik sinds ik moeder ben best veel geschreven over geboorte en leven met kinderen. Mijn fascinatie voor het grote, ongrijpbare echoot eigenlijk altijd wel door in mijn werk. Als stadsdichter wil ik, naast de actualiteit, graag ruimte geven aan het leven dat ondertussen door blijft gaan.

Marijke Hanegraaf is verknocht aan het dichten, maar kan dat pas als de emoties 'uitgedenderd' zijn. Het volle leven is soms te veel om te kunnen schrijven. Tijdens een bezoek aan haar dochter in Nieuw-Zeeland schreef ze maanden niet, thuis schreef ze in één ruk door. Een interview over het ontstaan van haar bundel 'Bestaansbegeerte', met identiteit als het sturende thema.

Van Geert Viaene verscheen onlangs zijn derde bundel WAAGZIN. Hij geeft daarin in zekere zin een stem aan mensen en (bijvoorbeeld natuur-) belangen die in onze maatschappij minder aan bod komen. Voor zichzelf probeert hij de lat telkens hoger te leggen. Hoe kun je bijblijven, jezelf voortdurend aanscherpen? Belangrijk is dat er altijd een leeshonger is.

Rikkert Zuiderveld: 50 jaar in het vak! Lang heeft Rikkert, vaak samen met zijn vrouw Elly, in de showbusiness gezeten. Na een halve eeuw heeft hij afscheid genomen van het vak. Gelukkig blijft hij plezierdichten, liedjes en cabaretteksten schrijven. Inge Boulonois sprak met hem.

Naast dichter en recensent is Romain John van de Maele literair vertaler. Hij probeert zo dicht mogelijk bij het taalgebruik te blijven van de dichter. Als lezer/dichter word je onvermijdelijk een medespeler in de wisselende ploegopstellingen van de West-Europese literatuur en cultuur, meent hij. ‘Je beseft steeds meer dat je voorzichtig moet zijn met het gebruiken van waardeoordelen als uniek.’

‘Gedichten gaan voor mij om het spel, om de dans, het slaan van de hakken.’ zegt Anne Provoost. Ze hoopt oprecht dat de lezer van haar bundel de uitbundigheid voelt van een vrouw van 57 die als een kind de mogelijkheden ontdekt van het dichten. In poëzie is betekenis niet langer de essentie. Er gebeuren daar interessantere dingen.

Jantine de Jong heeft vertrouwen in God en mensen. Dat is voor haar essentieel. Maar ze stelt zich ook de vragen ‘Wat beweegt ons? Is er een overeenkomst in het mens-zijn?‘ Zo verbindt zij zich met de tijden en dat brengt haar bij haar gevoel. Haar bundel 'Oergroen' is een testament van: dit heb ik ervaren en dit heb ik lief.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het vierenveertigste gesprek, met Æde de Jong. Over het simpele feit dat je als recensent over poëzie mag schrijven, hoe interessant het is om te zien hoe een gedicht in elkaar steekt en hoe een dichter te werk gaat.