Meandermagazine

In eerste instantie is een gedicht schrijven – net als schilderen – ademhalen, een manier om mezelf en de wereld rondom mij te fileren, zegt Johan Clarysse in dit interview. Ook poëzie nodigt uit tot traagheid, tot anders en opnieuw lezen, al is het maar door de witregels. Net zoals de kijker mede het schilderij maakt, maakt de lezer mee het gedicht.

Van Roel Richelieu Van Londersele verscheen ‘Het vriendenloket’, alweer zijn twaalfde bundel. Tegelijkertijd verscheen ook ‘Het handboek Van Londersele’ onder redactie van Carl De Strycker en Koen Vergeer. Hettie Marzak gaat er dieper op in. Een tweeluik.

Kerstwens!

Pieter Sierdsma over de onrust van Kees Ouwens. Een dichter met een volstrekt eigen thematiek, gericht op het bepalen van de afstand van het individu tot zijn omgeving. Niet in een maatschappij kritische zin, maar in een diep romantische betekenis, als een eindeloze zoektocht naar een waarheid tussen ervaring en de natuurlijke zelfprojectie.

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Adriaan Jaeggi, Derrel Niemeijer en Martijn Teerlinck. Te jong gestorven, dwarse talenten, helden ieder op hun eigen manier. Muzikale einzelgängers, onnavolgbaar? Hebben hun optredens en hun poëzie geleid tot navolging?

Recensent Peter Vermaat heeft een scherpe pen en die gebruikt hij met verve. Wij vroegen hem waarom hij uitgerekend die pen hanteert? Hij legt het haarfijn uit en geeft aan: ‘het is nuttig wanneer iemand regelmatig in het loofbos de ondergroei snoeit.’ Het commentaar van Peter Vermaat.