Meandermagazine

Taal is voor Steven Van Der Heyden een communicatiemiddel voor innerlijke dialoog alsook voor het zoeken daarbuiten want de grootste rijkdom is altijd de gedeelde. In die zin is hij graag onderdeel van een collectieve stem die oproept tot verandering. Woord en beeld blijven voor hem complementaire delen van dezelfde taal en een onlosmakelijke inspiratiebron voor elkaar.

Het poëziedebuut van Eva Meijer, ‘Het witste woord’, is volgens Æde de Jong antropomorfe poëzie: ‘Niet-menselijke entiteiten krijgen menselijke eigenschappen toegedicht, vooral het vermogen om op een menselijke manier te communiceren.’

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achtenveertigste gesprek, met Onno-Sven Tromp. Over onze poëtische tuin en hoe dichters nog harder moeten roepen om gehoord te worden, poëziewedstrijden als middel, een klassieker van Kloos, gedichten die dwars door onze ziel snijden, een open vizier en een nieuwe manier om met poëzie bezig te zijn. Met drie nieuwe gedichten van zijn hand.

De biografie ‘Elk woord ging ademhalen. Het leven van de dichter Martinus Nijhoff’ door Bart Slijper is een mooie en zeer leesbare biografie. Hans Franse heeft het boek in één adem uitgelezen.

De werkelijkheid kan het begrip van poëzie in de weg staan, merkte Jan Loogman. Het binnensmonds spreken bijvoorbeeld, een weinig innemend uiterlijk of het vermoeid zijn van kijker en luisteraar. Met deelnemers aan een schrijfweek zag hij de documentaire over Gerrit Kouwenaar, ‘Totaal witte kamer’. Hoe zinvol is het kennis te hebben van de concrete feiten in het leven van de dichter?

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zevenenveertigste gesprek, met Jeroen van Wijk. Wat er kan gebeuren als je meedoet aan een wedstrijd als de onze, wat het aantrekkelijke is aan recenseren, de schoonheid van een alledaagse handeling en een filosofisch gesprek op een terras, zonnig bij voorkeur, en de rol van Meander.